Elvis Costello & Steve Nieve, Bozar -Brussel woensdag 27 september 2023
Elvis Costello was met samen met zijn partner in crime Steve Nieve voor een intiem concert te gast in een uitverkochte Brusselse Bozar. Elvis Costello begon in het voorjaar van 1996 aan een kleine, intieme tour met zijn pianist Steve Nieve om de plaat ‘All This Useless Beauty’ te promoten. Alle shows van deze vijfdaagse tour werden, net als heel wat hoogtepunten van elke showcase, later uitgegeven op een reeks promotionele EP’s, en dit onder de boxset ‘Costello & Nieve’. Jaren later zijn het duo Costello & Nieve nog steeds ‘on the route’. Elvis heeft als componist en tekstschrijver meer dan zeshonderd gepubliceerde titels, waaronder vijftien nummers geschreven in samenwerking met Paul McCartney en gerenommeerde samenwerkingen met Allen Toussaint, het Brodsky Quartet en T Bone Burnett. Vorig jaar promootte hij nog samen met zijn band The Imposters de langspeler ‘The Boy Named If’….
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
Declan Patrick Aloysius MacManus, werd geboren op 25 Augustus1954 in London. In deze muzikale wereldstad maakte hij gedurende de jaren ’70 deel uit van de pub-rockscene. In 1977 verscheen zijn eerste album ‘My Aim Is True’. Niet veel later formeerde Elvis zijn band The Attractions en veranderde enigszins zijn muziekstijl van punkrock naar new wave getinte muziek. De albums ‘This Year’s Model’ uit 1978 en het succesvolle ‘Armed Forces’ (79) zijn instant klassiekers.
De Engelse componist en piano-genie Steve ‘Stephen John Nason’ Nieve is inmiddels meer dan veertig jaar lang lid van Elvis Costello’s begeleidingsband The Attractions en The Imposters. Naast zijn werk met Costello heeft Nieve verschillende soloalbums, was ooit een tijdje bandlid bij het eveneens succesvolle Madness én was sessiemuzikant voor en bij The Neville Brothers, Hothouse Flowers, Graham Parker en David Bowie….
Costello en Nieve zijn muzikale soulmates, een oogwenk is voldoende om een volgde song in te zetten. Met Costello’s krachtig, maar al even vaak breekbare emotionele stem én het delicate pianospel van Steve Nieve putte het duo uit die ongelooflijke backcatalogus. Onsterflijke songs, in een eenvoudig concept. Costello opende met het swingende jazz caput ‘When I Was Cruel No.2’, het duo accordeerde er meteen ook Abba’s ‘Dacing Queen’ doorheen, net zoals op de plaat trouwens. Costello’s stem heeft weinig tijd nodig om op te warmen, zingend in een vintage Stagg-microfoon uit de jaren ’40, dit terwijl Nieve klassieke vormen achter zich gooit. Met ‘Waiting For The End Of The World’ en vooral met het handgeklap begeleidde en akoestische ‘Lipstick Vogue’ divergeerde de setlist vrijwel meteen.
Ieder nummer krijgt ook haast een verhaal toebedeeld. Costello waande zich als een echte storyteller, verhaalt hoe Nieve bij The Imposters belandde en met songs als ‘Shot With His Own Gun’ steeg de affectie in de Bozar. Costello’s beatbox neemt even het voortouw in ‘Pils and Soap’ én speelt hij ook handig met zijn distortion-gitaarpedaal. Normaal zou ik dit nummer zingen in een club zonder microfoon, dolt Costello voor een zoveelste keer én het folky en o’ zo breekbare ‘Veronica’, ooit bij elkaar gepend in samenwerking met Paul McCartney, kreeg hier een vocale herstart. Hij blijkt ook op wandel te zijn geweest in Brussel, bezocht wat platenwinkels en ontdekte albums van Jacques Brell. Leuke tussendoortjes die ons bij de les houden. Maar zijn muziek sprak vooral voor zichzelf. Net zoals in ‘What’s Is It That I Need That I Don’t Already Have?’, uit de release ‘Hey Clockface’ uit 2020 en ‘All Or Nothing At All’.
De dood van Burt Bacharach dit jaar heeft Elvis zwaar aangegrepen. Hij sleept zichzelf in de mood met de tristesse croonersong ‘Toledo’, en het tango en bolero begeesterde ‘I Do’ (Zula’s Song) is misschien wel een van de mooiste ballades die hij ooit bij elkaar pende. Het duo transformeerde de Bozar haast in een noir- filmset met gitaartunes en enkele synth-effecten in het experimentele ‘Watching The Detectives’, om naadloos ‘Accidents Will Happen’ uit de langspeler ‘Armed Forces’ uit 1979 én de wondermooie ballade ‘Accidents Will Happen’ de Bozar in te sturen. Na een zoveelste staande ovatie ontpopte Costello als een ware hartenbreker in ‘Isabelle In Tears’ én Charles Aznavours ‘She’. De jazzy lovesong ‘I Still Have That Other Girl’ is gecrediteerd Burt Bacharach en in het intieme ‘The Whirlwind’ kroont Costello zich tot koning van de avond. Alleen Elvis blijft bestaan, maar dan vanavond dan toch enkel Costello..!
Hij schoudert graag nog eens zijn akoestische gitaar voor Nick Lowe’s ‘(What’s So Funny ‘Bout) ‘Peace, Love, and Understanding’, een nummer dat Costello zich jaren geleden eigen maakte, en laat zelfs Nieve hier even meezingen. Met een rockende vertolking van ‘Shipbuilding’, een uitgesponnen ‘I Want You’ én een microfoonloos vertolkte ‘Couldn’t Call It Unexpected No.4’, waarbij Costello ook nog eens het publiek indook, eindigde het duo de reguliere set.
De bisronde met ‘Alison’ uit 1977 en het debuutalbum ‘My Aim Is True’ op het label Stiff Records klonk nog even fris als toen, het verassende ‘The Wind Cries Mary’ en Harold Arlen’s ‘Over The Rainbow’ sloten na meer dan 2u30 de gordijnen. Gestript tot hun basis, staan de nummers elegant naast heel wat Costello-klassiekers, evenals een aantal minder bekende juweeltjes uit zijn rijke muzikale backcatalogus. De uitvoeringen zijn haast allen ingetogen, gepassioneerd en behoren tot de beste die Costello ooit heeft uitgegeven. Geweldige showcase, geweldige songs, vertolkt in een minimalistische bezettingen. Songs die allen mateloos overeind blijven. Dat kan alleen Elvis Costello and Steve Nieve zijn! Een duo genieën van muzikale wereldklasse!
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
i.s.m.: Keys & Chords
liveactsbelgium.com 