Rock Zottegem, zaterdag 12 juli 2025
Rock Zottegem was toe aan dag twee. De muziek zat structureel goed, ook dat is al jarenlang de methodiek waar Rock Zottegem resoluut voor gaat. Nieuwe en gevestigde waarden, kwalitatieve food trucks, schuimende pinten en een positieve energie. Een zonovergoten festivalterrein wacht op zijn meute uitgelaten fans.
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
Kaat Van Stralen die uit Aarschot afkomstig is, mocht dag twee op gang trekken. En dat is vaak een niet te onderscheiden perceptie. Toch was de festivaltent meer dan behoorlijk volgelopen, en terecht als je het ons vraagt. Kaat mêleert heel makkelijk spoken words, punk gevoelige muzikaliteit en alternatieve psychedelica doorheen haar sound. Met dit grensoverschrijdend genre zet ze haar fanbase wel heel makkelijk naar de hand. Ze won dan ook de ‘De Nieuwste Lichting 2025’ van StuBru. Drummer Melvin Slabbinck, Anton Robberechts op gitaar én bassist Faust De Vogelaere blijken de ideale ritmesectie voor Kaats vlijmscherp stemtimbre. Met een onbevreesde brok energie wil ze ons laten aerobicen, maar dat laten we aan ons voorbij gaan. Muzikaal zat het strak met nummers als ‘Hoe wil je me’, die knappe debuutsingle ‘Stop met wenen’ en bangers als ‘Vieze vlinder’. Kaat Van Stralen een frappante frontvrouw…
J. Bernardt is het nevenproject en alter ego van Jinte Deprez, dat in 2016 ontstond toen zijn band Balthazar een pauze inlast. Een jaar later promootte Bernardt zijn debuutplaat ‘Running Days’ en prijkte op festivals als Rock Werchter, het Brugse Cactus Festival, Folk Dranouter en Lowlands. Vorig jaar was er dan de old-school geregistreerde break-up plaat ‘Contigo’, wat Spaans is voor ‘met jou’. Een langspeler waar Bernardt zichzelf blijft heruitvinden. Als muzikale cameleon wurmt hij zich door zijn setlist. Strakke percussie en een al even straffe baslijn is de ideale verbinding voor nummers als ‘Taxi’ en ‘The Remedy’, dat haast iedereen in beweging zette. Haast naadloos spijkerden de hits ‘Calm Down’ en ‘The Other Man’ zich doorheen de setlist. Van ‘Last Waltz’ met zijn sensuele groove en meeslepende beats ging het gezwind naar ‘I’m The Ghost You Forget’ en ‘Wicked Street’, nummers met die involverende Balthazar groove. Het instrumentale ‘The Question’ werd dan weer gekarakteriseerd met die zwoele en zuiderse ritmiek. ‘Keeps Going On’ was zowaar een nieuw nummer, en als een volleert orkestmeester dirigeert Bernardt met die ene drumstuk naar het afsluitende ‘Don’t Get Me Wrong’, waarin de ritmesectie heel wat ruimte kreeg tot soleren. J. Bernardt, een losgeslagen rock-‘n-roll show!
Novastar heeft met ‘The Best Is Yet To Come’ een ‘best of’ langspeler in de winkelrekken. Voor deze hoogst originele compilatieplaat trok Joost Zweegers naar de legendarische Abbey Road Studio en herwerkte zijn grootste songs. In Zottegem trekt Novastar een blik gouden songs open, een ‘can’ met onverwoestbare Belpopklassiekers. Openen met ‘Wrong’, een van je grootste hits, is niet voor iedereen weggelegd. Zweegers barstte uit van het zweet toen ‘Life Is All’ de tent werd in gekatapulteerd. Met ‘Look At You Know’ en ‘Because’ werd het tempo geleidelijk opgeschroefd. Rond ‘Velvet Blue Sky’ hing iets diffuus, net zoals ‘Mars Need Woman’ een uitgesponnen versie was. Van het folky ‘Closer To You’ ging naar ‘Isabelle’ en de nieuwe track ‘Call’, waarin Joost voor het eerst zijn akoestische gitaar schoudert. De ballade ‘Caramia’ was dan weer de voorbode voor een solostonde toen Zweegers aan het klavier ging zitten voor ‘Never Back Down’ en The Best Is Yet To Come’. Het nijdige ‘When The Lights Go Down On The Broken Hearted’ was een waardige afsluiter. Novastar…a five stars concert !
Rival Sons is een zootje muzikale ongeremdheden uit Long Beach, Californië. Tussen de shows door als support act voor de legendarische Guns N’ Roses, spelen Rival Sons hun eigen headlinertour doorheen Europa. Ze spelen ongeremde pure rock-‘n-roll, zonder excuses of pretenties. Onderweg hebben ze een heuse backcatalogus opgebouwd. Eentje dat begon in 2011 met ‘Pressure & Time’. De vijfde langspeler ‘Feral Roots’ uit 2019 werd terecht bekroont met twee Grammy Award-nominaties in de categorieën ‘Beste Rockalbum’ én een ‘Beste Rockprestatie’ voor de single ‘Too Bad’. Twee jaar geleden bleven ze de verwachtingen ondermijnen met albums als ‘Darkfighter’ en ‘Lightbringer’.
Rival Sons presenteren in Zottegem een ongelooflijk soepel, groovy en energiek geluid. Zanger Jay Buchanan en band opende de avond met ‘End Of Forever’. Scott Holidays gitaarriffs gingen naadloos over in die strakke groove van de ritmesectie met Mike Miley op de drumstoel en bassist Dave Beste. De showcase omvatte heel wat fan favorites zoals ‘Electric Man’, dat zich al vrij vroeg in de setlist nestelde én de bluesy sing-along song ‘Pressure And Time’, met zijn opzwepende beat en dat aanstekelijk refrein. De rockballade ‘Too Bad’ haalde wat vaart uit de show, om uiteindelijk nog eens te knallen met ‘Do Your Worst’ en het heavy geperformde ‘Secret’. Rival Sons, als een van de meest hardwerkende rock-‘n-rollbands terecht op Rock Zottegem.
De Welsche rockband Manic Street Preachers ontstond ergens in 1986 in Blackwood, Caerphilly. De band bestaat uit bassist Nicky Wire én neven James Dean Bradfield (leadzang, leadgitaar) en drummer/percussionist Sean Moore. Samen vormden ze in de jaren negentig een belangrijk onderdeel in de Welsch Cool Cymru. Manic Street Preachers zijn inmiddels aan hun 15de album toe met ‘Critical Thinking’. Dat had dertig jaar geleden niemand kunnen voorspellen, toen medeoprichter Richey Edwards op tragische wijze verdween en vervolgens officieel bij verstek dood werd verklaard.
De band speelde in Zottegem een dynamische setlist die een weerspiegeling was van hun illustere carrière. Nummers van hun nieuwste album ‘Critical Thinking’ werden gealterneerd door die grootse hits. Live wordt het trio Wire, Bradfield en Moore bijgestaan door gitarist Wayne Murray en toetsenist Nick Nasmyth.
Ze openden met die iconische riffs van ‘Motorcycle Emptiness’. Een kraker dat de sfeer en het accent meteen neerzet voor hun showcase. Van het swingende ‘Enola/Alone’, uit dat klassieke album ‘Everything Must Go’ ging het songs als ‘La Tristesse Durera’ (Scream to a Sigh), de tweede single van het album ‘Gold Against The Soul’ uit 1993 én de rocker ‘Australia’. Met ‘Hiding In Plain Sight’, dat zich neervlijt in het folk gebeuren werd nieuw materiaal voorgesteld, een gezellig moment in de set voor zowel band als publiek, en met zeldzame leadvocalen van bassist Nicky Wire. De energie werd opgeschroefd met klassieke hits als ‘A Design For Life’ en het verbluffende ‘The Everlasting’, waarin Bradfield solo op gitaar de song inzette tot de band inviel en het nummer stillaan naar een hoogtepunt dreef. En dat contrasteerde enigszins met het popgetinte ‘People Ruin Paintings’ én het punkgevoelige You Love Us’, wat een waardig eerbetoon aan Richey Edwards was. De tijd heeft de intensiteit en de hartstochtelijke passie van hun liveoptredens niet begrensd. Full speed werd het dan ook met het afsluitende ‘You Stole The Sun From My Heart’, presumptief nog steeds de enige nummer één-hit in het V.K. Manic Street Preacher, een meeslepend concert….
De Nederlandse band Within Temptation pakt Rock Zottegem wel heel makkelijk in met die symfonische metal. Sinds hun oprichting in 1996 door zangeres Sharon den Adel en gitarist Robert Westerholt heeft de band zich met vol vertrouwen in de annalen van de rock- en metal-geschiedenis geschreven. Projecties om de show op gang te trekken, net zoals die Gotiek sound om hun fanbase warm te maken. Net of dat nog nodig was in een oververhitte festivaltent. Dit alles aansluitend op dat achtste studioalbum ‘Bleed Out’. Het album is een gewaagde saltatie, muzikaal maar ook én vooral inhoudelijk. De titelsong gaat over Mahsa Amini, de Iraanse vrouw die werd vermoord omdat ze weigerde een fatsoenlijke hijab te dragen.
Sharon den Adels vocaliteit als instrument, het middelpunt van de band én geflankeerd door bassist Jeroen van Veen, toetsenist Martijn Spierenburg, drummer Mike Coolen en gitaristen Ruud Julie en Stefan Helleblad. Met songs als ‘We Go To War’ zette Within Temptation meteen een statement. Kolossaal schitterende nummers als ‘Bleed Out’, én ook met ‘Faster’ werd nog een versnelling uit de kast gehaald. Sharon werd getrakteerd op een ‘happy birthday’ en met tracks als ‘Paradise’ (What About Us?) en ‘Don’t Pray for Me’ werd de sfeer nog verder opgejut. Tussendoor spijkerde die onvervalste eighties rocker ‘Shot In The Dark’ zich in de setlist. Metalgigant ‘The Reckoning’ schuilde zich ergens achteraan. Een impressionante showcase werd even stilgelegd toen drummer Mike door zijn drumstoel was gegaan. Sharon dolde nog even met een aangereikte kampeerstoel uit het publiek. Maar niets kon de pret onderdrukken met het wel zeer toepasselijke ‘What Have You Done’. Met het afsluitende ‘Ice Queen’ én ‘Mother Earth’, die titeltrack van dat tweede succesvolle album en een onverwachte hit werd het gordijn toegetrokken in Zottegem.
Met dank aan Rock Zottegem
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 