Lokerse Feesten, zaterdag 02 augustus 2025
Lokerse Feesten mag vijftig kaarsjes uitblazen. Wat ooit begon als een kleinschalig festival, georganiseerd door plaatselijke jeugdhuizen en enkele enthousiastelingen, groeide in vijftig jaar uit tot een volwaardig tiendaags festival. Het festival kenmerkt zich van de eerste editie met een eclectische affiche. De grote platenkast naast het podium heeft nu plaats geruimd voor een metershoge passerelle rondom het festivalterrein. De 360° lcd-schermen zorgen voor een arenagevoel, een schitterend visueel spektakel. Naast die gezellige hit-popdeuntjes van de Britse band Pet Shop Boys kleurde zaterdagavond hoofdzakelijk Belgisch…
Tekst & Fotoalbum: Philip Verhaege (i.s.m. Keys & Chords)
Daan mochtals eerste zijn instrumenten inpluggen. Zijn set werd noodgedwongen ingekort door enkele technische productie opbouw issues. Maar met zijn muzikale veelzijdigheid neemt hij ons als heel snel bij het strot. Hij die in 1999 de langspeler ‘Profools’ promootte, en drie jaar later de grote doorbraak had met de langspeler ‘Bridge Burner’. De single ‘Swedisch Designer Drugs’ is inmiddels een instant klassieker, net zoals ‘Victory’ opwindende Bel-pop geschiedenis is. Daan Stuyven speelde hier zowaar een ‘greatest hits’ showcase.
Samen met zijn retestrakke band met gitarist Geoffrey Burton, de op krukken lopende bassist Ewen Vernal, Isolde Lasoen (drums), Jeroen Swinnen (synthesizer) en trompettist Jo Hermans neemt ons meteen bij het nekvel. Daan klinkt fris en haast theatraal volgen hits als ‘Exes’ en ‘Everglade’. Johnny Cash keek om de hoek bij ‘Icon’, ‘La Crise’ klonk lekker zuidelijk Grieks, zijn sirtaki als ritmisch parlando, een nummer voor Bouchez en De Wever grapt Daan. ‘The Player’ werd handgeklap ingeleid, ‘Swedish Designer Drugs’ was een sexy duet met Isolde en bij ‘Victory’ was het V-teken een introductie voor ‘alam Filasṭīn’, de Palestijnse vlag. Bij het afsluitende ‘Housewife’ schoudert Daan voor heel even zijn akoestische gitaar. Daan, even eclectisch als veelzijdig…
Arsenal, de band van brainstormer Hendrik Willemyns en zanger John Roan excelleren op grote evenementen als Rock Werchter, Labadoux en de Lokerse Feesten. Aangekondigd als de huisband scoorden ze hoog met de plaat ‘In The Rush of Shaking Shoulders’. Een release die uit zijn voegen barstte van Afrikaanse ritmes en funky nummers. Arsenal, dat is energie op een podium. En ze hebben een grote muzikale backcatalogus én Best-Of hits als ‘Melvin’ en ‘Estupendo’ die nog steeds op de setlist prijken. Met ‘Okan Okunkun’, een mythische zwarte vogel die alleen ‘s nachts en bij volle maan rondfladdert, hebben ze een nieuw album onder arm. Het podium is gevuld met enkel zeer getalenteerde muzikanten. Met het zwoele ‘Mendeleev’ werd de toon gezet, een broeierige sfeertje werd gedesigneerd. Met de single ‘Amplify’ uit het album ‘In The Rush Of Shaking Shoulders’ steeg de temperatuur en werd ‘Switch’ vertolkt door die sexy frontvrouw Leonie Gysel. Als een nimf zweeft ze over het podium, wat een stem, wat een podiumpréséance. Felix Machtelinckx mocht het Franstalige ‘Animal’ in de steigers zetten én dwaalden de vrouwelijk charmes van Lindy Versyck in nummers als ‘Temul’ (Lie Low). En toen moest ‘Estupendo’ nog knallen én het heerlijk dansbare ‘Saudade, Pt. 2’, het euforische ‘Lotuk’ en een uitgesponnen ‘Melivin’.
De Britse band Pet Shop Boys, dé headliner van deze festival dag, brengen hun baanbrekende mix van pop en theaterspektakel naar Lokeren. Met een carrière die enkele decennia, vijftien studioalbums en 44 Britse Top 30-singles ontsluit, blijven Neil Tennant en Chris Lowe de standaard zetten voor hun liveoptredens. Als onderdeel van hun ‘Dreamworld: The Greatest Hits Live’ tournee bouwende ze gestaag een opwindende show die hun status bevestigt. Als road warriors, driemaal genomineerd voor de Brit Award en zesmaal voor de Grammy Award.
Ze openen de instant hit ‘Surburbia’ uit 1986. Haast naadloos ging het naar ‘Can You Forgive Her?’ en ‘Opportunities’ (Let’s Make Lots Of Money). Stoïcijns gingen de maskers af, een spectaculaire visuele show met knappe lichteffecten volgde. Choreografisch briljant. Het duo is nooit vreemd geweest aan enig theatraliteit en showmanship. Hit na hit overrulen Lokeren. Zodra Tennant met zijn armen zwaait in U2’s ‘Where The Streets Have No Name’ , gaan simultaan de handen van links naar rechts, dit alles zowaar geïnterpoleerd als medley met Frankie Valli’s ‘Can’t Take My Eyes Off You’. ‘Rent’ met zijn falset stemmetje, het luid meegezongen ‘Always On My Mind’ en ‘Domino Dancing’…we kregen het allemaal op een dienblaadje. En Tennant houdt ook van heel wat kostuumwissels. Zilveren coats werden ingeruild voor strakke maatpakken. In ‘What Have I Done To Deserve This’ wat origineel een duet met Dusty Springfield is, mag de Schots/Japanse zangeres/keyboardvirtuoze Clare Uchima het vocale gedeelde voor haar rekening nemen. Van het extatische ‘It’s A Sin’ ging het finaal naar ‘West End Girls’ én ‘Being Boring’, een song dat werd ingekleurd met Simon Tellier funky gitaarrriffs. Het was het einde aan een show die kleurrijk, bombastisch en vol hits zat. Lokeren bleek de perfecte omgeving voor al die synth.popsongs.
Soulwax, van Best Kept Secret tot Rock Werchter over Gent Jazz, in de Artevelde stad als vervanger voor Massive Attack naar Lokeren.Daar waar ze ruim na 01u00 aan hun set konden beginnen. Nog steeds geprezen voor hun muzikale autoriteit en het vermogen om een boeiende show neer te zetten. Een futuristische lichtshow, beat grijnzende ponems, die van de broers Stephen en David Dewaele, zoons van Jackie alias Zaki. Gesteund door drie krachtige drummers én Charlotte Adigery die nog even kwam meejammen. Telex’ ‘Moskow Diskow’ in Lokeren, ‘Good Transmission’…een afsluiter om U tegen te zeggen!
Met dank aan Lokerse Feesten
liveactsbelgium.com 