PICTURES

Kerstmis 2011. Druilerig herfstweer en letterlijk groene naalden aan de denneboom. Kalkoen en lofzangen van de nacht voordien hebben zich reeds genesteld in een klein vergeethoekje, noemenswaardig kunnen we deze Kerst niet noemen. Zo stond het in de sterren geschreven …
Er zijn echter meer sterren dan deze aan het firmament. Daarvan wisten de initiatiefnemers van het Zottegemse Jazzonsunday.be ons te overtuigen. Bluestempel De Blauwe wolk wordt traditioneel in de wintermaanden omgebouwd tot één van de fijnste jazzclubs van de streek, met een programma dat niet minder is dan een fijne bloemlezing uit de Belgische Cataloog Der Grootheden In De Hedendaagse Jazzmuziek. Twee grote namen op het podium, een kruisbestuiving van legendes en beloftes; en waarempel, a star is born …
Met een glas champagne (op kosten van de organisatie) en een uiterst sfeervol ingerichte (uitverkochte) zaal kan de avond al niet meer stuk. Een muurpiano en een gitaar op het podium, ingredienten voor intimiteit, da’s wat ons te wachten staat. Ons, da’s Liveactsbelgium.be, en een gevarieed publiek van muzikanten en jazzliefhebbers pur sang. Razend benieuwd.
Philip Catherine maakt zijn opwachting. Een rijzige figuur, met zijn 69 lentes gelauwerd door talent en ervaring. In duo wordt hij vanavond begeleid door Nicola Andrioli, jonge snaak en pianovirtuoos.
Lou Bennett, Dexter Gordon, Charles Mingus, Benny Goodman, Toots Thielemans, het zijn enkele namen die samen met Philip Catherine het podium deelden. Waarbij hij niet in de schaduw van de groten stond, want in 1998 werd hij verkozen tot Beste Europese jazzmuzikant. Met een palmares van enkele van de beste jazzrecordings aller tijden. We kunnen alleen maar vereerd zijn deze legende zo gezellig en intiem te kunnen meemaken. A big Thank You Philip, want dat is de voertaal van de overigens franstalige gitaarvirtuoos. Hoewel hij toch op ludieke manier trachtte enkele woorden in het nederlands tot het publiek te richten. Sympa !
Het spreekt voor zich dat een muzikant van dit kaliber zich niet meer hoeft te omringen door puur functionele begeleiders in zijn muziek, de grootste talenten horen aan zijn zijde. En dat is net de juiste plaats van Nicola Andrioli, 34-jarig jazzpianist met een klassieke opleiding (o.a. gespecialiseerd in het werk van Ravel). Gelauwerd met de grootste prijzen en onderscheidingen in de hedendaagse jazzmuziek en componist van boeiend eigen werk.
Voor zover we dat mogen stellen kwam het concert ietwat schoorvoetend op gang. Philip Catherine moest nog wat zijn draai vinden, en Nicola Andrioli had het heel druk met het opvolgen en begeleiden van de grootmeester. Dat kan ik alleen maar wijten aan de leeftijd dacht ik, want het repertoire van Catherine en Andrioli is nu niet bepaald de simpele eenvoud zelve. De songs zijn heel boeiend van structuur, en tijdens de technische solo’s is er weliswaar veel ruimte voor improvisatie, maar toch spreekt de eigen stijl van beide muzikanten steeds boekdelen. Met gesloten ogen hoor ik regelmatig Lyle Mays en Pat Metheny, een waterval van vloeiende melodiën; sfeer scheppen in het kwadraat.
Prachtige stijlbewerkingen van jazz standards en nog sterkere eigen nummers krijgen we te horen. Heel boeiend, en elk nummer blijft steeds overeind. Het programma wordt nooit saai en is regelmatig doorspekt met een humoristische toon. Heel hartverwarmend, hoe deze wereldsterren de gave bezitten om zichzelf te relativeren. Dit is dan ook de ondertoon van dit concert, en het publiek waardeert dit. De zaal blijft muisstil gevangen in de muziek en er hangt een relaxe en bewonderende sfeer. Hier en daar doet een onverwacht kerstdeuntje een ontspannen glimlach verschijnen, de sfeer kan echt niet stuk. Als toemaatje krijgen we zelfs een pure kerstsong, met als koor een volle zaal, vrede op aard was nooit dichterbij …
Technisch gezien was dit concert geen toptop performance, maar inhoudelijk bleef alles steeds uitermate boeiend. Talenten gaan nooit ten onder, ze bezitten een gave en charisma, en dat maakt hen nu net top. Dat is het leven, en dat proeven wij graag bij jazzonsundays. Het was niet de eerste keer een onvergetelijke avond, en er komen er wellicht nog. Bis bis !

Cheers en prettige feestdagen,
Frank Jacobs