FESTIVALINFO – PICTURES

Seven Nights To Blues Festival: Mz Dee (vrijdag 27 januari 2012) en Tad Robinson (zaterdag 28 januari 2012) met Maurizio Pugno’s Large Band ft. The Cape Horns.
Salle André Wauquiez te Saint André Lez Lille.

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen en u melden dat we twee heerlijke avonden vol blues en soul hebben meegemaakt met dank aan Patrick Van Speybrock, Pascal Defrance, Bernard Lecomte en hun medewerkers.
De mooie Salle André Wauquiez te Saint André Lez Lille is een uitgelezen omgeving om een muzikale avond te organiseren. Het is een ruime zaal met een groot podium en zowel de belichting als de akoestiek zijn onberispelijk.

Vrijdagavond was de zaal goed volgelopen en de invités van medesponsor Dalkia mochten zich tegoed doen aan spijzen en champagne. Nu en dan kon je een kurk van een fles horen poppen. Het leek net een gala avond.
Ondertussen hadden Maurizio Pugno, Alberto Marsico , Gio Rossi en The Cape Horns zich meester van het podium gemaakt. Zij warmden het publiek op met een swingende instrumental die ze ‘Opening Act’ noemen.
En toen was het tijd voor de kleurrijke verschijning die zich Mz Dee (uitspreken als: Miss Dee) laat noemen. De echte naam van Mz Dee is DeJuana Rochon Logwood en ze is afkomstig uit de San Francisco Bay Area. Haar moeder is Rochon Hemmans, die in de streek van San Francico een welbekende muzikant was.
Het was vrijdagavond immers de officiële voorstelling van de gloednieuwe cd van Mz Dee die ‘Letters From The Bootland’ als titel meekreeg en ze heeft praktisch alle tracks ervan ten gehore gebracht. Ik kan de lezers meteen verzekeren dat ‘Letters From The Bootland’ een absolute aanrader is.
Mz Dee vloog er onmiddellijk in met ‘Going Down Slow’, waarbij Cristiano Arcelli zich meteen kon laten gelden op altsax.
‘Sugarman, Sugarman’ en ‘Sticky Situation’ zijn twee ijzersterke songs die er bij het publiek gretig ingingen en de trage blues ‘I Love You More Than You’ll Ever Know’ was een goedgetimede afwisseling. Mz Dee sloot het eerste deel van haar optreden af met het van humor bol staande ‘Nothing But The Radio On’.
Deel twee was mogelijk nog sterker. Mz Dee opende met een vettige blueskraker die ‘Hit Rock Bottom’ heet en waarvoor Maurizio Pugno een dijk van een gitaarsolo in huis had.
Maurizio mocht zich ook nog eens muzikaal uitleven op Lion’s Den’. Bij dit nummer en andere trage momenten viel het mij ook op dat de stem van Mz Dee wel iets gemeen had met de stem van onze eigenste Lady Linn.
Mz Dee bracht vervolgens hulde aan de onlangs overleden Etta James met een uitgesponnen versie van ‘I’d Rather Go Blind’, door Mz Dee gezongen als ‘I’d Rather Be A Blind Girl’.
Veel zangeressen vinden dit een dankbaar nummer om eens lekker loos op te gaan en je helemaal binnenste buiten te keren, zo ook Mz Dee.
Tad Robinson bevond zich onder het publiek en Mz Dee zorgde voor een verrassing door hem op het podium te roepen en zich aan een totaal onvoorbereide versie van Billy Preston’s ‘That’s The Way God Planned It’ te wagen. Echter wel met gunstig gevolg en de zaal leek te ontploffen. Het eigenlijke optreden werd afgesloten met B.B. King’s ‘Never Make Your Move Too Soon’. Het publiek wilde meer en als bisnummer kegelde Mz Dee ‘I Like To Live The Love’, dat we ook al kennen van B.B. King, de zaal in.
Na het concert ging de cd ‘Letters From The Bootland’ vlot over de toonbank en de zichtbaar gelukkige Mz Dee signeerde ieder aangeboden exemplaar met veel plezier.
Zaterdagavond kwam het grootste gedeelte van het publiek eigenaardig genoeg een stuk later opdagen dan op vrijdag, maar de sfeer was daarom niet minder prettig.
Nu was het de beurt aan Tad Robinson om zich te laten begeleiden door die fantastische band van Maurizio Pugno. Hij stak van wal met ‘I’m In Good’, een track uit zijn laatste cd ‘Back In Style’, die nu toch al een kleine twee jaar uit is, gevolgd door ‘Welcome Home’. Tad Robinsom kwam daarbij stilaan onder stoom en dan kan hij heel expressief zingen.
Heel mooi was ook het melodieuze ‘Rained All Night’, ook al een track uit het geslaagde ‘Back In Style’. Deze song was genomineerd in de categorie beste bluessong bij de Blues Awards 2011 en dat mag niemand verwonderen.
Een eerste hoogtepunt kwam er met ‘Turn To The Music’, waarbij Tad Robinson aan iedere muzikant op het podium ruimte gaf om uitgebreid te soleren. De blazerssectie The Cape Horns werden, voor wat betreft zaterdag, niet in het programmaboekje vermeld, maar ze waren wel degelijk aanwezig en lieten dit ook horen, ondermeer met Mirko Pugno, broer van…, op trompet.
Na een korte pauze werd er heropgestart en een beetje gas teruggenomen met het mooie ‘No Good A Man’. Op ‘Full Attention Blues’ liet Cristiano Arcelli nog eens horen dat hij een uitstekende altsaxofonist is.
Tad Robinson had ook nog een verrassing voor het publek in petto. Hij riep op zijn beurt Mz Dee op het podium om een geweldige versie van Otis Redding’s ‘Try A Little Tenderness’ voor het voetlicht te brengen. Mz Dee was een lust voor het oog met haar glimmende zalmkleurig zilveren outfit.
Tad Robinson sloot het eigenlijke concert af met het funky, door de blazerssectie opgefleurde ‘Sunday Morning Woman (And I’m Just A Latenight Saturday Man)’. Hij kreeg een staande ovatie van het publiek en hij kon daardoor niets anders dan een bisnummer brengen en dit werd ‘Pocket Full Of Nothing’.
De fans bleven echter om meer schreeuwen en Tad Robinson riep nu alle muzikant terug die vrijdag en zaterdag op het podium hebben gestaan. Dit waren natuurlijk Tad Robinson zelf, Mz Dee, Maurizio Pugno (gitaar), Alberto Marsico (keyboards), Gio Rossi (drums), ‘The Cape Horns’ Cristiano Arcelli (altsax), Mirko Pugno (trompet), Giordano Biccheri (tenor sax) en Andrea Angelni (trombone). Er werd in schoonheid afgesloten met ‘Next Time You See Me’. Een onvergetelijke apotheose van een schitterende tweedaagse, waarvan we bij de terugtocht naar Geraardsbergen in alle stilte nog een flink stuk nagenoten. Dit waren twee dagen vol blues en aanverwante muziek om duimen en vingers van af te likken.

Ivan Van Belleghem