* Concert review Fat Harry & The Fuzzy Licks and Duke Robillard Zingem, Belgium 15/03/2015

Tekst: Ivan Van Belleghem – Fotoalbum Philip Verhaege (pictures)

De inrichters van de bluesavond in Zingem beleefden op zondag 15 maart 2015 een ware topdag. Er stond een nooit geziene rij bluesliefhebbers aan te schuiven aan de ingang van De Korenbloem. Niet te verwonderen wanneer je Duke Robillard op de affiche zet. Het is in de blueswereld dan ook nog steeds een naam die tot de verbeelding spreekt.

 Ook de ‘support act’, de Rotterdammers Fat Harry & The Fuzzy Licks mochten er best zijn. Als opwarmers voor grote acts kennen ze hun gelijke niet.
Fat Harry zijn Fuzzy Licks traden om 18u stipt in de volgende opstelling aan: Fat Harry Van Dorth (zang en giaar), René Schutte (keyboards), Jan de Ligt (tenor sax), Hassan Abudaldah (bas) en Jacco van den Heuvel (drums).
Fat Harry kampte weliswaar met lichte stemproblemen, maar dit hield hem echter niet tegen om er een meer dan geslaagd optreden van te maken. En dit met sterke vertolkingen van ondermeer ‘Drinkin’ Straight Tequila’, ‘Born Under A Bad Sign’ en ‘Jealous Man’.
Bij ‘How Blue Can You Get’ trok Harry al solerend de zaal in, recht naar het balkon waar hij de liefhebbers zijn gitaartechniek van dichtbij liet bewonderen.
Fat Harry & The Fuzzy Licks besloten hun optreden met ‘Hard Lovin’ Man’ waarbij ook saxspeler Jan De Light zich nadrukkelijk liet gelden.

Tijd nu voor Duke Robillard en die trapte af met de aanstekelijke rocker ‘I’m gonna Quit My Baby’, een track uit zijn nieuwste cd ‘Calling All Blues’. Ook sterk was zijn versie van de Eddie Taylor klassieker ‘Looking For Trouble’.Duke Robillard (zang en gitaar) werd uitmuntend begeleid door Bruce Bears (keyboards), Brad Hallen (bas en ex-Roomful Of Blues) en Mark Teixeira (drums).
Uit de gitaar van Robillard komt nog steeds die prachtige ‘twang’ en dit etaleerde hij ten overvloede in het schitterende instrumentale ‘Do The Memphis Grind’. Zijn gitaar klonken net zoals James Burton in zijn glorietijd. Het ene hoogtepunt volgde nu het andere op.
Het met een leuke tempowisselingen gebrachte ‘Just Because’, T-Bone Walker’s ‘You Don’t Love Me And I Don’t even Care’, ‘Real Live Wire’ en ‘Confusion Blues’ kwamen er allemaal om ter sterkst uit. Om dan maar te zwijgen van ‘Avalon’, een song die reeds in de twintiger jaren twintig door Al Jolson werd vertolkt, maar meer bekendheid verwierf in de versie van Benny Goodman. Maar Duke’s versie mocht er vanavond gerust naast staan.
Ronduit schitterend! Dit predicaat mag ook worden toebedeeld aan ‘Make It Rain’, een nummer van Tom Waits.
Als enige bisnummer liet Duke Robillard de zaal nog eens rocken op de tonen van ‘Down In Mexico’, ook al uit zijn nieuwste cd.

Duke nam het overweldigende applaus met een brede smile in ontvangst en signeerde na afloop alle hem voorgelegde cd’s en lp’s met diezelfde smile.
Wij beleefden in De Korenbloem een fantastische avond en de pintjes smaakten lekker. Jammer dat we tot 19 september 2015 moeten wachten voor het volgende concert.
Dan komt Mississippi Heat overgevlogen uit Chicago !

Tekst: Ivan Van Belleghem – Fotoalbum Philip Verhaege (pictures)