Tekst : Jo De Boeck – Fotoalbum Jo De Boeck – Fotoalbum Philip Verhaege
Ik ken er weinig die een dagje bluesmuziek, met een zeer gevarieerd programma, in combinatie met een goed glas Duvel zouden afslaan…en laat dat nu nét zijn wat Gust Meeus, en zijn toegewijd team, opnieuw aanboden op zaterdag 28 mei 2016. Na 15 edities werd echter uitgeweken naar een nieuwe locatie en werd JOC Wijland te Puurs omgetoverd tot een ideale festivalstek. Het was voor de trouwe bezoekers van Duvelblues dus even wennen maar al snel vond iedereen er zijn draai en heerstte er al vroeg op de namiddag een gezellige drukte in de zaal en rond de tent, waar trouwens ook een ruim en uitnodigend buitenterras was voorzien.
Dat Duvelblues niets aan het toeval over liet om de bluesliefhebbers een kwalitatieve line-up aan te bieden, bleek al uit het feit dat Steven Troch & Band als opener werd geprogrammeerd. Niet alleen bouwde Steven in het verleden – met Fried Bourbon – een fraaie reputatie op, hij is ontegensprekelijk één van de beste mondharmonicaspelers op dit continent. De goed volgelopen zaal kreeg met songs als ‘Extra Extra’, ‘Grease Me Up’, ‘Slow’ en ‘Keep it To Yourself’ een heel fijn concert geserveerd van onze Mechelse ‘King of Swing’..
In de tent zat inmiddels de Britse blues- en folkmuzikant Dave Peabody – ook een zeer verdienstelijk fotograaf trouwens – op ons te wachten. Met 9 soloplaten, gastmuzikant op een 60-tal albums en méér dan 5 decennia als artiest op de teller, werkt Dave nu reeds een 12-tal jaar samen met de Duitse violist Regina Mudrich. Regina is van origine een klassiek geschoold violiste en ik was dus echt wel benieuwd om dit duo aan het werk te zien. De combinatie blues/folk, en hier en daar zelfs een vleugje country, werd zeer goed onthaald en het was genieten van o.a. ’Muddy Waters’, ‘Dark Side Of Town’ en Georges Hershwin’s ‘Summertime’. Later op de avond zetten ze trouwens nog een verdienstelijke 2de set neer.
Vooral bekend om zijn werk bij Fairport Convention en The Hellecasters wordt Jerry Donahue als een Telecaster-halfgod beschouwd. De lijst van artiesten waarmee hij in het verleden heeft samengewerkt liegt er dan ook niet om : Elton John, Chris Rea, Warren Zevon, Roy Orbison, Garry Raffery, The Beach Boys, Robert Plant….om er maar enkele te noemen. Met ‘The Guitar Collection’ als begeleidingsband stond er nog meer mooi volk op het podium trouwens: gitaristen Chris Peeters en Marty Townsend, bassist Bert Embrechts, drummer Ivo Opdebeeck en Dani Caen die met Al Green’s ‘Let’s stay together’ en ‘Something To Talk About’ ook een knappe vocale bijdrage leverde. Maar het was toch vooral smullen van ‘Rocking The Dog’, ‘I’m Troubled’ en ‘The Claw’ en het fantastische gitaarwerk en sublieme techniek van Jerry Donahue. ‘The string-bending king’ deed zijn naam alle eer aan!
Komt er bij de organisatie van een festival heel wat kijken, dan is het laatste wat je wil een telefoontje ontvangen van Bert Deivert met de melding dat hij om – meer dan gegronde – medische redenen moet afhaken… Geen Bert Deivert & The Copperhead Run op het kleine podium dus, maar Duvelblues pakte wel uit met – Blues Music Award winnaar – Johnny Rawls.En dat bleek een gouden zet te zijn, want Johnny Rawls zette de tent echt in vuur en vlam met ‘I Can Do It All By Myself’, ‘I Feel So Good’ en een lang uitgesponnen versie van ‘Beast of Burden’. De charismatische Johnny Rawls kreeg het zelfs voor elkaar om tijdens ‘Turn On Your Lovelight’ een respectabel aantal dames voor het podium te verzamelen om hun danskunsten te etaleren. Rawls genoot zichtbaar en bezorgde Duvelblues zijn eerste hoogtepunt!
Persoonlijk keek ik het meest uit naar de komst van de The Delgado Brothers. Als laureaten in de categorie ‘Best Band’ en ‘Best Guitarist’ op de 32ste Internationale Blues Challenge in Memphis, het ideale moment om ook in Europa te gaan touren en Duvelblues kreeg de absolute primeur! The Delgado Borthers, versterkt met het Oostenrijkse toetsenwonder Raphael Wressnig, lostten de verwachtingen ruimtschoots in. Hun aanstekelijke mix van blues en soul, met de ontegensprekelijke latino invloeden, werd warm onthaald en met ‘Something About My Baby’, het beklijvende ‘If I Don’t Get Home’, ‘L.A. Ellie’ en opzwepende ‘No regrets’ lijkt het voor mij een vaststaand feit te worden : L.A. is zijn best bewaarde geheim kwijt en The Delgado Brothers gaan in Europa veel zieltjes winnen! Ik denk dat ik alvast tickets ga aanschaffen voor BluesAmersfoort en zal ondertussen nog lang nagenieten van de dit fenomenale concert!
Met Alvin Youngblood Hart haalde Duvelblues nog een naam van formaat binnen. En blijkt dat de man niet alleen ‘de donder in zijn vingers’ (dixit blueslegende Taj Mahal), ook in de zaal werden de decibels de hoogte in gejaagd. Geruggesteund door zijn Muscle Theory kreeg Puurs een stevig en potig concert voorgeschoteld. Songs als ‘Big Mama’s Door’ uit zijn debuutalbum en ‘Motivational Speaker’ knalden door de speakers en Alvin zette zonder twijfel de krachtigste set van de avond neer…maar persoonlijk wist het mij minder te raken.
Ruim voor aanvang van de akoestische set van Larry Garner & Michael Van Merwijk waren al flink wat stoelen bezet. Met een o.a. een bloemlezing uit hun album ‘Upclose And Personal’ creëerde het duo een heel intieme sfeer en het was aangenaam luisteren naar mooie versies van ‘The Bear’, ‘Will Love Find Me Again’ en het pakkende ‘Easy My Pain’. En met Gene Taylor erbij werd het programma in de tent in stijl afgesloten.
Om af te sluiten had Duvelblues het duo Sean Carney & Shaun Booker uit de hoed getoverd. De blanke bluesgitarist en souldiva brachten in 2015 samen het knappe album ‘Blue Plate Special’ uit en ook op het podium werkt de combinatie wonderwel. Carney’s gitaarwerk was om duimen en vingers bij af te likken en Shaun Booker’s krachtig, maar soulvol, stemgeluik deden de rest. Met songs als ‘Come together’, ‘Blue Plate Special’, ‘Zero Hero’, ‘Sunset Key West’ en ‘Mr. Telephone Man’ wisten Carney & Booker wel op een héél mooie manier af te sluiten.
Mijn complimenten aan de organisatoren, ik keer(de) tevreden terug!
Met dank aan Duvel Blues: www.duvelblues.be
Tekst : Jo De Boeck – Fotoalbum Jo De Boeck – Fotoalbum Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 