Met regelmaat van de klok staan er van die talenten op die de muziekwereld op zijn kop zetten, of treden ervaren muzikanten plots op de voorgrond door met hun debuutplaat iedereen met verstomming te slaan. De New Yorkse Sari Beth Schorr, die reeds haar sporen verdiende bij o.a. Papa Chubby en Joe Louis Walker, mag je gerust in die laatste categorie plaatsen. Haar plaat ‘A Force of Nature’ was ongetwijfeld één van dé verrassingen van 2016 en topproducer Mike Vernon (o.a. John_Mayall’s_Bluesbreakers, Eric Clapton, Fleetwood Mac, Peter Green, Ten Years After, David Bowie en Level 42) en gitarist Innes Sibun (Robert Plant) waren de perfecte metgezellen om dit stevig bluesschijfje nog naar een hoger niveau te tillen.
Wat mij in de vele recencies vooral intrigeerde was het feit dat Sari’s stemgeluid veelal omschreven werd als een blend tussen Janis Joplin, Beth Hart en Dana Fuchs…een mens zou voor minder nieuwsgierig worden.
En ja hoor, Sari Schorr wist me zeker te imponeren met haar krachtige, doch soulvolle, stemgeluid en knappe composities. Resultaat: een last minute beslissing en extra trip richting Spirit of 66 te Verviers om me te laten verrassen door Sari Schorr & The Engine Room!
Ik moet vele collega-recensenten bijtreden wanneer ze claimen dat Sari Schorr over de gave beschikt om je vanaf de eerste noten in vervoering te brengen.
In een sfeervolle venue als de Spirit of 66 was dit dus eveneens het geval en het up tempo ‘Ain’t got no money’ was de perfecte song om kennis te maken met het indrukwekkende strot van Sari Schorr! Ook gitarist Innes Sibun leverde meteen zijn visitekaartje af met zijn gevarieerd en melodieus gitaarwerk. ‘Demolition Man’, met mooie Hammond arrangementen, en het funky ‘Cat & Mouse’ volstonden ruimschoots om bevestiging te krijgen van het feit dat mijn ritje richting Verviers me méér dan voldoening zou schenken…
Sari Schorr & The Engine Room voelden zich duidelijk in hun sas op de planken van de Spirit of 66 en dat resulteerde in een zeer beklijvende versie van ‘Where Did You Sleep Last Night’ (Lead Belly). Niet alleen zette Sari Schorr er een verbluffende vocale prestatie neer, het intense gitaarwerk van Innes Sibun ging eveneens door merg en been. Met een uitstekende uitvoering van Led Zeppelin’s ‘Rock and Roll’ als vervolg, was de eerste ‘home run’ dan ook meer dan binnen. Nu is de Spirit of 66 wel het één en het ander gewoon, maar ditmaal daverden de funderingen écht op hun grondvesten onder de rauwe en krachtige mokerslag die Sari Schorr en haar metgezellen uitdeelden!
‘Letting Go’ was dan ook een welkom rustpunt en ditmaal was het de uitstekende toetsenist Anders Olinder (Glenn Hughes) die zich op het voorplan wist te spelen. Sari Schorr bleef de sterke lijn van het begin doortrekken doorheen de verdere set waarin haar debuutplaat uitgebreid aan bod kwam met songs als ‘Kiss Me’, ‘Don’t You Call My Name’ en ‘Oklahoma’ als persoonlijke favorieten. De Belgische fans kregen tevens de primeur om het gloednieuwe ‘I’ll Be There’, van de hand van Innes Sibun, te mogen aanhoren. Als voorbode van dat 2de album smaakte dit zeker naar meer en het onderstreepte nogmaals de ontegensprekelijke muzikale chemie tussen Sari en Innes. Ook de verrassende bluesy interpretatie van ‘Black Betty’ (Lead Belly) – dat we vooral kennen in de versie van Ram Jam – werd enthousiast onthaald.
Sari bleef dus kwistig uitpakken met haar krachtige uithalen die, afgewisseld met meer soulvolle kalmere passages, het volledige spectrum van haar rijke stemgeluid optimaal wisten weer te geven. Maar ook de ervaren begeleidingsband deed haar duit in het zakje: niet alleen is Innes Sibun een meesterlijke en boeiende gitarist, ook de ritmetandem Kevin O’Rourke en bassist Kevin Jefferies (Roger Taylor, Mike Oldfield, Steve Harley) bewezen cruciale componenten te zijn in Sari Schorr’s Engine Room.
Dat Sari Schorr, die in Europa nu pas écht haar neus aan het venster komt steken, een veelbelovende carrière in het verschiet heeft, bewees ze vooral met een subliem slot van het optreden.
Nummers als ‘Damn The Reason’ en ‘Aunt Hazel’ gaan ook hier de harten stelen van vele liefhebbers van blues- en classic rock. Afgewisseld met klassiekers als ‘Stop! In The Name Of Love’ (The Supremes), ‘I Just Want To Make Love To You’ (Willie Dixon) en Walter Trout’s ‘Work No More’ werd de Spirit of 66 op zijn wenken bediend. En zo leidde Sari Schorr ons op begeesterende wijze naar de slotsong, het meer jazzy en ingetogen ‘Ordinary Life’… Het pakkende pianowerk van Anders Olinder liet Sari toe om op magistrale wijze eer te betuigen aan ronkende namen als Bessie Smith, Ella Fitzgerald en Etta James, die altijd een belangrijke bron van inspiratie en invloed zijn geweest. Voor wie een concert in dergelijke pure schoonheid weet af te ronden, bestaat maar 1 predicaat: Klasse!
Het concert van vanavond stond dus initiëel niet op mijn Liveacts België’ planning, maar het was méér dan de moeite waard om Sari Schorr & The Engine Room een onverwacht bezoek te gunnen. Wie de wat stevigere blues- en classic rock -met flink wat Britse stijlkenmerken- wel kan smaken, zou eveneens aangenaam verrast geweest zijn door deze overweldigende en sympathieke ‘Force of Nature’. Ze is de vergelijkingen met die grote namen wat mij betreft dus zeker waard, in die mate zelfs dat ze gewoon tussen die grote zangeressen mag staan…als Sari Schorr dus, een klasbak met een eigen vocale identiteit en unieke klankkleur. Neem het van mij aan, het is enkel een kwestie van tijd en een 2de album om Sari Schorr te laten uitgroeien tot een grote naam in het genre! En ik zal dan met plezier terugkeren om deze getalenteerde New Yorkse opnieuw aan het werk te zien!
Met dank aan Francis en de Spirit of 66 crew voor een piekfijne organisatie en de fenomenale sound!
Line up:
Sari Schorr – vocals
Innes Sibun – guitars
Kevin Jefferies – bass
Anders Olinder – keyboards
Kevin O’Rourke – drums
Sari Schorr & The Engine Room
Spirit of 66 – Verviers
17 april 2017
Tekst en Fotoalbum : Jo De Boeck
liveactsbelgium.com 