| VARIOMATIC – COCOS LOVERS – CC SMUGGLERS – TRIO DHOORE – J. BERNARDT – GABRIEL YACOUB – HET ZESDE METAAL – LUCA BASSANESE & P.O.P. – DOE MAAR – OPPOSITE LOFT SINGERS – ORKESTA MENDOZA – ELIZA CARTHY & THE WAYWARD BAND – LEYLA MCCALLA – RAYMOND VAN HET GROENEWOUD – STEF KAMIL CARLENS – WARHAUS – TAMIKREST – BUKAHARA – DANIEL NORGREN – COOPE BOYES & SIMPSON – GREGORY PORTER – KOMMIL FOO – DE DOLFIJNTJES |

Het Dranouter Festival editie 2017 staat niet bomvol klinkende namen van super wereldbands, maar dat betekent geenszins dat geen kwaliteit geboden wordt. Meer zelfs, wij mochten een staalkaart beleven van zoveel verschillende muziekstijlen, waarbij wij uitsluitend heel enthousiaste muzikanten aan het werk zagen. Kwaliteit en gedrevenheid op alle podia, en intense muziek uit zoveel verschillende streken en regio’s in de wereld. Een muzikaal smaakpalet om de vingers bij af te likken. Het was in de hoeveelheid van aanbod niet echt mogelijk om elke band individueel mee te maken, maar hieronder geef ik toch graag een (fotografisch) overzicht van de grotere namen tijdens dit weekend. Eén ding is zeker : het Dranouter Festival is uniek in zijn soort en behoort tot de absolute Belgische topfestivals.

VRIJDAG 4 AUGUSTUS 2017

VARIOMATIC

Variomatic krijgt de eer om de Mainstage van Festival Dranouter in te wijden. Bestaande uit muzikanten van Yevgueni, Kadril, Embrun en Fluxus zou je Variomatic kunnen beschouwen als een heuse Dranouter all-star band. Welke muzikant dan ook in de drivers seat zit, ze schakelen vloeiend van eigentijdse folk naar funky popmuziek. Of zoals je wil, van stevige rock naar meer intieme blues. Onderweg herken je ongetwijfeld een bekende tune of een hit uit de oude doos. Maar vergis je niet, terwijl jij gezellig achterin de Variomatic bus zit, zijn de muzikanten-bestuurders ondertussen zo op elkaar ingespeeld dat je je spontaan overgeeft aan hun natuurlijke drive.

Piloten van dienst zijn :
Koen Garriau (sax)
Stef Van Straelen (drums)
Koen Dewaele (bas)
Bart Leemans (accordeon)
Dirk Verhegge (gitaar & banjo)
Paul Garriau (draailier)

COCOS LOVERS

Het zevenkoppige Cocos Lovers heeft zijn thuishaven in het Britse Deal (nabij Dover) en hoewel ze dus slechts op enkele tientallen kilometers van onze kustlijn vertoeven, klinkt hun folk– en rootsmuziek verdomd atypisch. De stem van leadzanger Billy Glinn doet meermaals denken aan de jonge David Byrne van Talking Heads. De Cocos-sound wordt tot leven gewekt met een straf arsenaal aan instrumenten als mandoline, akoestische en elektrische gitaren, banjo, accordeon, viool, zingende zaag, fluit, drums en percussie. Dankzij de harmonieuze samenzang, glorieuze melodieën en swingende Afrikaanse ritmes doet de band af en toe denken aan bijvoorbeeld Fool’s Gold, Fanfarlo of Boy & Bear. Het blijft moeilijk om hen in één welbepaald hokje te plaatsen, zoveel is duidelijk. Maar laat ons eerlijk zijn, zijn dat meestal niet de interessantste bands om te gaan kijken ?

CC SMUGGLERS

De Britten van CC Smugglers zijn begonnen als “guerrilla buskers” en werden ontdekt tijdens een tournee van het gelijkgestemde Old Crow Medicine Show. Met hun banjo’s, trombones en ukeleles maken ze feestelijke en uptempo tunes, waarin de geest van de Amerikaanse folkmuziek duidelijk te horen is: swing, jazz, country, ragtime en vrolijke bluegrass worden gecombineerd met hedendaagse invloeden als hip hop en dancehall. En bovendien is het aanstekelijk ‘as hell’! Het bracht hen al op festivals als Cambridge, Glastonbury en Rock Werchter, het is met andere woorden dus slechts een kwestie van tijd vooraleer deze band door iedereen aan het hart gedrukt wordt.

TRIO DHOORE

Met drie full albums en een palmares om ‘u’ tegen te zeggen katapulteerden de drie broers van Trio Dhoore zichzelf in slechts vijf jaar tijd tot één van Vlaanderens beste exportproducten wat betreft folkmuziek. Met hun laatste album ‘Momentum’ is deze ‘band of brothers’ meer dan ooit klaar voor nieuwe kansen. En die komen er zeker, want het toonaangevende Britse Roots Magazine was reeds heel lovend over hun laatste album en passage op de English Folk Expo eind 2016. Bovendien prijkten de broers op de cover van hun magazine (maart 2017)! Kortom, ook buiten de landsgrenzen gaan liefhebbers van het genre stilaan voor de bijl voor de uitgepuurde akoestische sound en frisse arrangementen van dit jonge geweld! Traditionele Vlaamse muziek en eigen werk verstrengeld tot een energiek concept waarvan u op het puntje van uw stoel gaat zitten!

J. BERNARDT

Samen met Maarten Devoldere van Warhaus zorgde Jinte Deprez vorig jaar nog voor een grandioze Balthazar show op onze Mainstage, dit jaar presenteert hij zijn debuutplaat ‘Running Days’ (die verschijnt in juni) als J.Bernardt! Met de vooruitgeschoven singles ‘Calm Down’ en ‘Wicked Streets’ kregen we al een voorproefje van hoe dat album zal klinken en dat verschilt toch wat van de typerende sound van het moederschip Balthazar. Een nieuw muzikaal avontuur gekenmerkt door eigentijdse, minimalistische R&B en zwoele elektronica– en soulinvloeden. Zijn donkere stem wordt afgewisseld met synthesizers en dansbare grooves. Zelf verwoordt hij het als “een mengelmoes van The Doors tot Edith Piaf en Daft Punk”, al zijn Chet Faker en James Blake nooit ver weg. Live wordt Jinte bijgestaan door Adriaan Van de Velde (het brein achter Pomrad) en Klaas De Somer (drummer bij Tourist LeMC). Internationale klasse. Balthazar zendt zijn zonen uit!

GABRIEL YACOUB

Gabriel Yacoub is een icoon van de Franse folk en werd geboren als zoon van een Libanese vader en een Franse moeder. Als tiener werd hij in de jaren ’60 volop beïnvloed door Amerikaanse folkgrootheden als Bob Dylan en Woody Guthrie. Die muziek moet hard binnengekomen zijn want hij werd nog meer vastberaden om zich te ontplooien als muzikant. Hij was slechts 18 jaar toen hij ingelijfd werd door Alan Stivell als zanger en gitarist. Begin de jaren ’70 stichtte hij met zijn toenmalige vrouw Marie Sauvet zijn eigen band Malicorne, die uitgroeide tot de één van de vaandeldragers van de Franstalige folk, en die vaak vergeleken werd met Steeleye Span of Fairport Convention. Ook wanneer het doek viel over Malicorne, bleef Gabriel experimenteren met zowel middeleeuwse, traditionele als moderne folk geluiden. Doorheen zijn carrière ging hij vaak allianties aan met andere artiesten en ontwikkelde hij zich steeds verder als liedjesschrijver, muzikant en componist. Dat hij in Frankrijk heel hoog aangeschreven staat werd in 2013 ook officieel bekrachtigd, want hij werd er benoemd tot ‘Officier van de Kunsten en de Letteren’ door de minister van Cultuur. Met tientallen albums op zijn conto en een ongekende experimenteerdrift is Gabriel Yacoub uitgegroeid tot een grote Mijnheer van de Franse muziek. We zijn dan ook trots dat hij voor de vierde keer op het podium mag prijken in Dranouter.

HET ZESDE METAAL

Wannes Cappelle en Het Zesde Metaal zijn terug van de partij op Festival Dranouter! Het West-Vlaams is niets meer of niets minder dan de moedertaal van Cappelle. Maar wát hij met die taal doet, maakt van Het Zesde Metaal een groep die het verschil maakt. Hij blink uit in spitsvondige, welgemikte poëzie en ook live is hij een (bijwijlen hilarische) rasverteller. Hun vierde album ‘Calais’ is een echte groepsplaat geworden, waarbij duidelijk hoorbaar is dat de band ondertussen heel wat kilometers op de teller heeft. De teksten op ‘Calais’ staan bol van het engagement en onderstrepen met verve de tragiek van het alledaagse leven, de muziek graaft dieper dan ooit en de zinderende elektronica is een verrijking voor het muzikale speelveld van Cappelle en zijn vaste schrijfpartner Robin Aerts. De twee vormen samen met Tom Pintens, Filip Wauters en Tim Van Oosten een hechte band die ondertussen een indrukwekkend parcours heeft afgelegd. We zien met veel ‘Liefde’ Het Zesde Metaal voor de vierde keer op Festival Dranouter!

LUCA BASSANESE & P.O.P.

Met maar liefst 10 albums op zijn conto, is Luca Bassanese zonder meer één van de grootste figuren uit de Italiaanse muziekscène. Als sociaal en maatschappelijk geëngageerd artiest gaat hij samen met zijn ‘Piccola Orchestra Popolare’ de hort op om zijn eigenzinnige mélange van poëzie, Italiaanse folk en opgefokte electro-Balkan ten berde te brengen. De krachtige folklore langs beide oevers van de Adriatische Zee wordt ook weerspiegeld in de muziek van Luca Bassanese, waarin duidelijk de tentakels van de klezmer hoorbaar zijn evenals de onstuimigheid en het speelse karakter van de commedia dell’arte. In zijn thuisland werd hij al overladen met talrijke awards en staat hij bekend voor zijn samenwerkingen met artiesten als Stefano Florio en Dario Fo. Zet je schrap voor een feelgood show van de bovenste plank, een vleugje Fellini en vooral een uitstekend dansbaar concert van de Italiaanse Manu Chao!

DOE MAAR

Wow, dit is ‘De Bom’! De populairste Nederlandse band ooit speelt op vrijdag 4 augustus 2017 op Festival Dranouter! Doe Maar is zonder meer een fenomeen, begin de jaren tachtig scoorden ze de ene hit na de andere, zoals ‘Sinds 1 dag of 2 (32 jaar)’, ‘Smoorverliefd’, ‘Doris Day’, ‘Is Dit Alles’, ‘Pa’, ‘De Bom’, ‘1 Nacht Alleen’ en ga zomaar door. Op heel korte tijd werd de hysterie rond de band waanzinnig groot, een ware rage die nog het best te vergelijken valt met wat The Beatles ontketenden in hun hoogdagen. Sinds 2000 zijn Ernst Janz, Henny Vrienten en Jan Hendriks geregeld terug op de podia te zien en dat kunnen wij alleen maar toejuichen. Een festivalconcert van Doe Maar in Vlaanderen, dat is minstens even exclusief als een Belgisch driesterrenrestaurant! Laat de gekte maar beginnen, ontspan je spieren, smeer je keel want dit concert is meezingen van begin tot eind!

ZATERDAG 5 AUGUSTUS

OPPOSITE LOFT SINGERS

Dat Bob Dylan ooit de Nobelprijs voor literatuur zou krijgen stond al vast omstreeks 1966, want dan verscheen zijn onverwoestbare klassieker ‘Blonde On Blonde’. Al was het maar voor één zin uit het geweldige ‘Visions Of Johanna’, misschien wel de mooiste zin uit de geschiedenis van de rock’-n-roll: “The ghost of electricity howls in the bones of her face”. Als ode aan de keizer van de Amerikaanse folk, en omdat zijn legendarische meesterstuk ‘Blonde On Blonde’ dit jaar precies 51 oud is, hebben we het kruim van de Belgische scène gevraagd om hun interpretatie van die plaat live te brengen op Festival Dranouter. Het gelegenheidsgezelschap, vermomd onder de naam ‘Opposite Loft Singers’, bestaat uit Pieter-Jan De Smet (PJDS, De Piepkes), Roland Van Campenhout, Teun Verbruggen (Flat Earth Society), Mirko Banovic (Arno, Arsenal), Frederik Segers (Stadt), Annelies Van Dinter (Echo Beatty), Bruno Deneckere (The Pink Flowers), Nils Decaster en Fulco Ottervanger (Stadt, De Beren Gieren). Een heuse all-star line up dus, die een eerbetoon brengt aan één van de grootste songwriters aller tijden! Opposite Loft Singers aan de macht.

ORKESTA MENDOZA

Orkesta Mendoza, het feestelijke bigband-orkest rond frontman en multi-instrumentalist Sergio Mendoza vermengt een dozijn muziekstijlen met hitsige, Zuiderse cumbia, mambo en merengue. De band kent zijn oorsprong in de Amerikaanse grensstad Tucson (Zuid-Arizona) en werd in 2009 opgericht als een éénmalig project, een ode aan de legendarische Cubaanse mambo koning Perez Prado (gekend van het wereldhit ‘Mambo No. 5’ uit 1949). Al gauw verscheen Mendoza op de radar van Calexico, het mag dus ook niet verwonderen dat de man nu iets minder dan tien jaar deel uitmaakt van Calexico, het zij achter de piano, op accordeon, op de vihuela (kleine Mexicaanse gitaar) of achter de knoppen als hun producer in de studio. Samen met de energieke vocalist Salvador Duran rijgen Mendoza en vijf muzikanten verschroeiende lappen muziek aan elkaar met behulp van elektrische gitaren, lapsteel, bas, keyboards, drums, accordeon, sax, klarinet en een klein legioen Mariachi trompetten. Hun fenomenaal aanstekelijke salsa van texmex, cumbia, mambo, latin, elektronica, hip-hop, merengue, ranchero, rock’-n-roll, psychedelica en een stevige scheut countrytwang zorgt voor een broeierig feestje zonder weerga in de Clubstage op zaterdag 5 augustus! Fiesta? Fiesta!

ELIZA CARTHY & THE WAYWARD BAND

Als dochter van invloedrijke folk zanger/gitarist Martin Carthy en mama Norma (ze maakte deel uit van The Watersons) was Eliza Carthy duidelijk voorbestemd om ook muzikante en zangeres te worden! Hoewel ze dus een exponent is van een bevoorrechte muzikale dynastie, heeft ze al vrij vroeg haar eigen weg gezocht in de muziek. Ze mag gerust omschreven worden als het gezicht en boegbeeld van de huidige Engelse folk revival! Eliza slaagt er als geen ander in om dankzij haar vernieuwingsdrang en muzikale genialiteit bruggen te slaan tussen verschillende genres en een nieuw publiek warm te maken voor de Engelse folk. Ook dankzij haar samenwerkingen met Billy Bragg, Wilco, Richard & Linda Thompson, Jools Holland, Kate Tempest, en vele anderen, zette ze het genre terug in de kijker op internationaal niveau. Ze rijfde meerdere BBC Folk Awards binnen, heeft enkele Mercury Prize nominaties op zak en werd in 2015 als ultieme bekroning in de adelstand verheven. Samen met de 12-koppige The Wayward Band bracht ze dit voorjaar het ambitieuze ‘Big Machine’ uit, een furieus werkstuk waar violen, strijkers en blazers in dialoog gaan met drums, elektrische gitaren en accordeon. Big band jazz, rock en folk, het passeert allemaal de revue! ‘Big Machine’ werd bekroond met 4 **** sterren door The Guardian!

LEYLA MCCALLA

Leyla McCalla is een Amerikaanse folk artieste van Haïtiaanse afkomst. Ze maakte deel uit van het Grammy winnende Carolina Chocolate Drops, dat op Festival Dranouter 2010 nog grote sier maakte met hun dansbare countryblues en Afro-Amerikaanse geïnspireerde folk. McCalla opereert vanuit New Orleans en exploreert in haar muziek haar multiculturele achtergrond, waarbij ze op een magistrale manier de New Orleans vibe mengt met haar Haïtiaanse roots. Het resultaat zijn krachtige, authentieke en tijdloze roots –en countrycomposities waarbij banjo, viool en vooral de cello centraal staan. Ondanks het feit dat ze een klassiek-muzikale opleiding heeft genoten gaat ze nogal onconventioneel haar cello te lijf! Als dochter van twee bekende Haïtiaanse activisten is het bovendien niet verwonderlijk dat haar teksten, die afwisselend in het Engels, Frans en Creools worden gezongen, voornamelijk maatschappelijke en humanistische thema’s behandelen. Op haar tweede en meest recente album ‘A Day For The Hunter, A Day For The Prey’ gaat het van folk en gospel over blues en Cajun tot rauwe ‘old-timey’ en calypso. Hulde voor zoveel Caraïbisch talent!

RAYMOND VAN HET GROENEWOUD

‘Meisjes’, de baanbrekende song waarmee Raymond van het Groenewoud zichzelf tot de kopgroep van de Vlaamse rock’-n-roll katapulteerde, mag dit jaar 40 kaarsjes uitblazen! Mei—sjes, da’s al 40 jaar dat hij zegt dat hij het gezegd heeft, van het Groenewoud, dat ze het allermooist zijn op aard. Meisjes, het luide loflied dat niemand evenaart en iedereen kent. Van ’77 tot ’17, zo lang al nemen ze hem mee. 40 jaar, dat is meer dan een feestje waard! Samen met zijn trouwe bandleden Mich Verbelen, Cesar Janssens, Bram Weijters en zoon Leander neemt Raymond je mee op een rollercoaster langs zijn nieuw werk en vele klassiekers, de ene keer intiem, de andere keer rockend als een stel jonge honden.

STEF KAMIL CARLENS

Met ‘Stuck In The Status Quo’, het eerste album dat hij uitbracht onder zijn eigen naam, gaat Stef Kamil Carlens terug naar ‘the art of songwriting’ en de pure muzikale pracht die we kennen van zijn Zita Swoon verleden. Verhalende songteksten die je instant meenemen naar zijn rijke verbeeldingswereld, ingepakt met subtiele instrumentatie. Enola.be vatte het mooi samen (8/10): “Het is een in woord en klank ontzettend poëtisch album. Een bondig, maar boeiend en gebald geheel van de eerste tot de laatste noot. Carlens’ band met onze planeet is al lang niet meer disco, maar muziek die vliegtuigtickets naar alle werelddelen in de lade heeft zitten. Met de ogen en vensters wijd open. Rauw, hees en vooral ontzettend teder.” Stef Kamil heeft de tijd genomen om zijn terugkeer naar de popwereld te laten rijpen en dat loont! Zoals hij vroeger bruggen bouwde tussen artistieke disciplines met Zita Swoon Group, sloopt hij nu de grenzen tussen verschillende muzikale genres. Live worden de nieuwe songs vertolkt door Carlens en een vijfkoppige band, namelijk harpiste en zangeres Alma Auer, contrabassist Nicolas Rombouts (ex-Dez Mona), toetseniste/zangeres Nel Ponsaers en Zita Swooner Wim De Busser op drums. Er komt ook heel wat werk uit zijn inmiddels rijke repertoire (Moondog Jr, Zita Swoon, …) aan bod, al dan niet voorzien van een nieuw jasje. Le nouveau Stef Kamil est arrivé!

WARHAUS

Vorig jaar nog op het podium met Balthazar, dit jaar presenteert Maarten Devoldere onder zijn nom de plume Warhaus zijn solo debuutalbum ‘We Fucked A Flame Into Being’! Jarenlang schreef hij – tijdens de vele Balthazar tournees – nummers bijeen en slechts zelden gunde hij het publiek een spaarzame blik op zijn donkere universum, gevoed door hunkering en liefde. Voor zijn intrigerende sound haalt hij zijn invloeden uit de Franse sixties zoals bij Serge Gainsbourg, maar ook de penseelstreken van Leonard Cohen, Nick Cave, Tom Waits zijn duidelijk hoorbaar in de muzikale landschappen van Devoldere. Duister, bezwerend, jazzy, sensueel en tonnen uitstraling! Kortom, een klasbak van West-Vlaamse origine op de Mainstage!

ZONDAG 6 AUGUSTUS 2017

TAMIKREST

Blues uit de Sahara! Sinds hun debuut ‘Adagh’ in 2009 wordt Tamikrest gezien als de vaandeldrager van de nieuwe generatie Toeareg-muzikanten. Als muzikale erfgenamen van Ali Farka Toure geven ze een hedendaagse injectie aan de Afrikaanse blues. Ze staan, net als hun grote voorbeeld Tinariwen, garant voor hypnotiserende, intense woestijnblues met broeierig gitaarspel, stuwende percussie en enigmatische vocalen. Hun sound klinkt westers maar de insteek is wel op en top Afrikaans, het is muziek in zijn essentie, ontdaan van alle overtollige ballast, die je meevoert naar betoverende en zanderige woestijnoorden. We hadden ze reeds aangekondigd voor de editie van vorig jaar maar toen annuleerden ze hun volledige Europese tournee omdat ze zich wilden focussen op de opnames voor hun nieuw album. Wel, goed nieuws: dat nieuw album is er ondertussen, getiteld ‘Kidal’ en werd ondertussen overladen met superlatieven. Een kleine bloemlezing: Songlines Magazine ***** “De meest hevige woestijnblues die je kan vinden. Hun muziek komt recht op je af, met een intensiteit om u tegen te zeggen.”, Uncut Magazine (8/10) “De beste Toeareg gitaarrock met een zelden geziene potentie.”, The Line Of Best Fit (8,5/10) “Een kick-ass rock’-n-roll geïnspireerd album waarmee ze de lat heel hoog leggen” en MOJO **** “Met hun vierde album bewijzen ze meer rock’-n-roll te zijn dan hun grote broer Tinariwen”.

BUKAHARA

Kosmopolitische pop uit Duitsland? Jawel, Bukahara is een ruwe diamant, pas ontgonnen uit de Duitse popscène. De vier muzikanten vertegenwoordigen drie continenten en vertalen hun roots en culturele identiteit in straffe lappen dansbare muziek. Met viool, contrabas, trombone en akoestische gitaar geven ze het folk- en worldgenre een stevige injectie dynamiek en spelplezier. Ze zijn allen multi-instrumentalisten en bewijzen dat folk hip hop, psychedelische swing, Arabische reggae of Balkan jazz perfect nieuwe muziekgenres zouden kunnen zijn! In hun thuisland worden ze omschreven als ‘vroege Mumford & Sons’ en Folkworld heeft het over “fantastische improvisaties, razende ritmes en adembenemende viool solo’s”. Kortom, Bukahara heeft genoeg slagen in huis om je finaal over de knie te leggen!

DANIEL NORGREN

Daniel Norgren is een Zweedse singer-songwriter die al meer dan tien jaar vanuit het bosrijke Boras timmert aan zijn stilaan indrukwekkende oeuvre. Hij leeft er als een bebaarde natuurmens pur sang, geen wonder dat de Scandinavische natuurelementen en het landelijke leven een rechtstreekse inspiratie vormen voor zijn muziek. Hij grasduint in verschillende genres als blues, Americana, roots en folk en valt het best te vergelijken met artiesten als Neil Young, Van Morrison, Bonnie Prince Billy en zijn landgenoot The Tallest Man On Earth, van wie hij reeds verschillende keren het voorprogramma mocht verzorgen. Tot 2015 bleef Norgren een van de best bewaarde muzikale geheimen van het hoge Noorden. Zijn zesde album ‘Alasbury’ bleek een schot in de roos en zorgde voor de lovende aandacht die hij al jaren verdient: Humo **** “Wonderlijke tales of extraordinary sadness” en De Morgen **** “Bijtgrage plaat”. Ook zijn live concerten oogstten veel bijval: De Standaard ***** “Bluesgod uit het Noorden” en Focus Knack ***** “De magie schuilt in de eenvoud”. Dat de erkenning voor zijn muziek zo lang is uitgebleven, zorgt ervoor dat de man te allen tijde zichzelf is gebleven en vertrouwt op zijn intuïtie. Norgren is het soort artiest die je meteen bij de haren grijpt, die je hart zachtjes beroert en tonnen bezieling uitstraalt. Veelzijdigheid en authenticiteit troef want hij kan zowel uit de voeten met een elektrische gitaar, piano, accordeon en mondharmonica. Neil Young kan op beide oren slapen, want de opvolging is verzekerd!

COOPE BOYES & SIMPSON

Het Britse a capella trio Coope, Boyes & Simpson heeft een intense band met België opgebouwd, die al terug gaat naar 1993, toen ze gevraagd werden om de Vredesconcerten in Passendale op te luisteren. Gedurende die tientallen jaren waren de heren verschillende keren te gast in Dranouter, de liefde voor onze streek werd zelfs zo groot dat één van de heren ondertussen al enkele jaren in het Heuvelland woont. De liefde vanuit Dranouter voor C, B & S is wederzijds en de Clubstage zal op zondag 6 augustus het schouwtoneel worden voor één van de allerlaatste shows van het trio op Belgische bodem. Je leest het goed, na een carrière van bijna 25 jaar houden ze ermee op. Hun laatste album ‘Coda’ werd door The Guardian omschreven als een glorieus werkstuk waarbij een perfecte balans te horen is tussen harmonie, teksten en emotie. Volgens vooraanstaand Brits muziekblad fRoots nemen fantastische verhalenvertellers C, B & S je mee op een reis langs zwevende zeemansritmes, folky songs en countrystyle walsen: “Coda is a magnificent conclusion to a magnificent career. They are and remain the folk world’s foremost a cappella trio.” Komaan Dranouter, geef hen het afscheid waar ze recht op hebben!

GREGORY PORTER

De man met de onafscheidelijke muts komt naar Festival Dranouter 2017! Gregory Porter brak de grenzen van het jazz genre dankzij de funky Claptone remix van ‘Liquid Spirit’. Het gelijknamige album (zijn debuut bij Blue Note) verkocht wereldwijd miljoenen exemplaren, werd het meest gestreamde jazz album ooit met meer dan 20 miljoen streams en werd uiteindelijk ook – meer dan verdiend – bekroond met een Grammy! Hij slaagt er als geen ander in om bruggen te slaan tussen jazz en andere muziekgenres, getuige ook zijn meest recente album ‘Take Me To The Alley’. Het album opent met ‘Holding On’, een track die reeds te horen was op ‘Caracal’, het laatste album van danceact Disclosure. Gregory maakte er een straffe jazzy versie van waarbij piano, bas, trompet en natuurlijk zijn gouden stem een hoofdrol opeisen. Jawel, zijn fenomenale stem is zijn strafste instrument waarmee hij iedere toonladder – ogenschijnlijk met het grootste gemak – binnenstebuiten keert! Zijn laatste passages in België waren telkens goed voor meervoudige sterrenrecensies waarbij geen superlatieven werden geschuwd: De Morgen ***** “De mooiste jazzstem in jaren” en De Standaard “Gregory Porter zorgt voor extase”. Kortom, een unieke artiest, een gracieuze man, een fantastisch paar stembanden én een grote knuffelbeer in mantelpak! Klaar om je door ‘The New King Of Jazz’ op sleeptouw te laten nemen op een geweldige reis langs soul, blues, jazz en gospel.

KOMMIL FOO

Kommil Foo, het duo bestaande uit de broers Raf en Mich Walschaerts brengen een mengeling van humor en muziek en behoren al jaren tot het beste wat Vlaanderen te bieden heeft op het vlak van cabaret. Hun carrière startte ergens eind de jaren ’80 in het Gentse studentenmilieu. Vanuit de kleine cafés en clubs werkten ze zich langzaamaan in de kijker en het album en bijhorende voorstelling ‘Plank’ in ’93 betekende de grote doorbraak, ze speelden dan op twee jaar tijd maar liefst 250 shows in Vlaanderen en Nederland. Sindsdien is Kommil Foo niet meer weg te denken van de grote theaterpodia, iedere zaal gaat voor de bijl voor hun geheel eigen en unieke muziek– en theatertaal. De twee bevlogen cabaretiers zingen nu ook hun mooiste, beste, ontroerendste, grappigste en meest memorabele liederen in een heuse concertsetting, omring door een uitgelezen groep muzikanten. Liederen die stuk voor stuk hun plek vonden in de talloze theatervoorstellingen die de broers doorheen de jaren op de planken brachten. Verwacht u aan Kommil Foo klassiekers als ‘Ruimtevaarder’, ‘Madrid’, ‘De Volgende’, maar ook aan splinternieuwe songs uit de recente voorstelling ‘Schoft’! De Standaard was alleszins laaiend enthousiast en bekroonde hen met maar liefst 5 sterren *****: “… wij werden in vervoering gebracht”.

DE DOLFIJNTJES

De Dolfijntjes behoren waarschijnlijk tot de categorie bands die eigenlijk geen introductie behoeft. Maar voor wie ze niet kent gaan we dit even dol-fijntjes uitleggen. De band ontstond begin de jaren negentig toen acteurs/muzikanten Wim Opbrouck en Wim Willaert elkaar tegen het lijf liepen op Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Veel meer dan hun wederzijdse liefde voor de accordeon was er niet nodig om de muzikale vonk tussen de twee aan te wakkeren. Het muzikaal spectrum van Dolfijntjes? Gewoon pure, onversneden rock’-n-roll op de accordeon. Deze zomer zijn ze terug van nooit ver weg geweest. Dampend en stampend. Waanzinnige popsongs die frontaal op je dansbenen mikken. Zelf noemen ze het bitter ernstige accordeon-clubhouse, gedoopt in de zwarte ziel van het diepe West-Vlaanderen. Wat het ook mag zijn, wie één van de vijf voorgaande passages van dit fenomena popo orkestro op Festival Dranouter heeft meegemaakt, weet dat je best nog wat energie overhoudt voor zondagavond!

Een driedaagse marathon tussen verschillende – bijwijlen erg uiteenlopende – muziekstijlen, een heel divers (familie)publiek, een weekenduitstap in een gastvrij muziekdorp, gezellige animatie, betaalbaar eten en drinken, en als kers op de taart uitstekend festivalweer. Festival Dranouter is één grote uitnodiging voor wie graag muziek smaakt, over alle culturen en stijlen heen. Met dank aan de organisatie, voor de gastvrije ontvangst en supervriendelijke opvang. Met een warm hart koesteren wij deze jaargang, benieuwd reeds vooruitkijkend naar de editie van 2018 !