The Sisters Of Mercy (support act: Hideous) zondag 09 juni 2024 – Concertzaal De Vooruit, Gent
The Sisters Of Mercy zijn eindelijk terug in Gent. In januari annuleerde de band last minute het concert omdat frontman Andrew Eldritch onwel was geworden, we weten allemaal wel wat dit betekend, dit terwijl de fans urenlang aan het wachten waren in de zaal. Maar met een eigen genialiteit omarmen ze een iconische concertzaal als De Vooruit. Als één van de eerste groepen die met drumcomputers werkten, stonden ze via de postpunkbeweging aan de wieg van new wave- en gothic. Haast meer dan vijfenveertig jaar na hun oprichting is dat bandlogo nog steeds zo herkenbaar.
Diehard fans verzamelden al vroeg op de eerste rijen. Geen band die ooit zo aanbeden werd, zo groot in verbeelding was van degenen die hen maar al te vaak adoreerden en verafgoden. Haast onaantastbaar voor zowel tieners als hun oudelui. Ouderen, zoals wij, die analoge afgoderij vonden in een digitaal tijdperk. Kortweg, een schitterende avond vol Gotisch drama van The Sisters Of Mercy, en dit in een volgepakte Gentse Vooruit…
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
Maar eerst kreeg de band Hideous een dik een half uur om heel wat nieuwe fans te bekeren. En dat lukte wonderwel. Guillaume Lamont uit de band Rhea en Ramkot én frontman Tim Leyman verdienden dus hun strepen bij voornoemde bands. Nu vinden ze hun soulmates voor het project Hideous in drummer Dajo Vlaeminck en bassist Victor Defoort. Deze vierkoppige formatie serveert rockmuziek die geïnspireerd is op die ruwe sound die die nineties-cool karakteriseerden. Garagerock met een heel vet en snedig randje heavy metal. Eén song was vorig jaar zelfs voldoende om Rock Werchter te overtuigen om hen een plek op het podium van The Slope te bezorgen. De song ‘Curse’ is nu al een instant klassieker, ooit de debuutsingle in 2022 en hier de dienstdoende afsluiter. Ze kleuren hun setlist met nummers als ‘Follow Me’ en de meest radiovriendelijke song ‘No Escape’. Een uitgesponnen ‘Close’ leek dan weer een gekke jamsessie. Hideous, een uit de hand gelopen muzikale grap, maar dan wel een hele goeie….
The Sisters Of Mercy, wat hadden we er lang op gewacht. Bij het betreden van het podium leek vocalist Andrew Eldritch zich haast te verontschuldigen. Hij is het enige originele bandlid afkomstig uit Leeds. Benjamin Christodoulou, beter bekend als Ben Christo komt uit Bristol. Hij vervoegde in 2005 The Sisters of Mercy ter vervanging van gitarist Adam Pearson, die de band had verlaten na hun Twothousandfive Tour. Kai is dan weer een award-winning Japanse metal artieste, die ook het project Esprit D’Air in de steigers heeft sinds 2016. Gitarist Sister Kai vervoegt de legendarische band naast vocalist Andrew Eldritch en Ben Christo. Chris Catalyst, hier in de rol van Nurse op zijn Doktor Avalanche, de laptops dus. En die zijn duidelijk de descendenten geworden van de originele drummachine. The Sisters Of Mercy waren dan ook dé pioniers die met drumcomputers werkten nadat Andrew Eldritch zijn drumsticks aan de haak had gehangen. De band stond zo aan de wieg van new wave, post-punk en die gothicbeweging.
De intro’s van ‘Doctor Jeep’ en ‘Detonation Boulevard’ sloegen haast in als een bom. Als sfeermakers kon dit wel tellen. Sinds de langspeler ‘Vision Thing’ uit 1990 heeft de band geen nieuw album meer uitgebracht. De reden hiervoor was dat ze een meningsverschil hadden met het label East West Records, en dit tot het contract met de platenfirma werd beëindigd in 1997. Sindsdien waren er herhaaldelijk geruchten over een nieuwe langspeler, en spelen ze live wel enkele nieuwe songs zoals ‘Don’t Drive On Ice’, waarin we ook hier koud werden gepakt. Het moshpitten begon al vrij vroeg, en van de gothic rocksong ‘Ribbons’ ging het naadloos naar de hit ‘Alice’ uit de langspeler ‘Some Girls Wander By Mistake’. Psych. geografieën en flarden new wave accorderen in nummers als ‘Summer’ en ‘Dominion’. Gitaristen Kai en Christo komen wel vaker vooraan die uitzinnige fanbase wat opporren, en Eldritch….die sluipt over het podium bij de sing a long song ‘I Will Call You’…. “There’s a room out there. All guns, all day. I will call you a rocketship. I will call you from afar….” Wat een earwig song!
‘Marian’ klonk hier nederig en bewijst dat het nog steeds een van de beste nummers is. Terwijl ‘Eyes of Caligula’ simultaan synchronistisch hatelijk én briljant is. Tussendoor ontdekten we ‘Giving Ground’, origineel van hun zijproject The Sisterhood. Eldritch stem klonk prima, met net wat meer whiskey flavour in dat timbre. Hij had dan ook iets goed te maken in Gent. De industriële gothic rocker ‘More’ was ooit de eerste single uit de release ‘Vision Thing’. Het stond in december 1990 vijf weken lang nummer één in de Billboard Modern Rock Tracks- hitlijst. En ook het swingende ‘But Genevieve’ is een van de meest recent nummers dat voor het eerst aan het publiek werd gepresenteerd in maart 2020.
‘I Was Wrong’ had een akoestische vibe, net zoals ‘Here’, en dit alles contrasteerde met die heavy gitaarriffs en vocale basnoten in conceptuele gegoten songs als ‘When I’m On Fire’ en ‘On The Beach’, waar de band ons met enige vastberadenheid op de proef stelde met die ‘of kilter synth-gitaarrocksound’. The Sisters sluiten de reguliere set af met een zinderende ‘Temple Of Love’, een schitterende klassieker die is uitgroeit tot een cultnummer. Een sound uit onze jeugd, een donkere klankkleur die bij velen een invloed had op die muzieksmaak.
Een toegift volgde met ‘Lucretia My Reflection’, uitgebracht als derde en laatste single van hun tweede studioalbum ‘Floodland’ in 1988. De tekst gaat over de val van een rijk, een oorlog en de daaruit voortvloeiende vernietiging van heel wat aspecten van het leven. Helaas nog steeds brandend actueel! Om uiteindelijk het gordijn achter zich dicht te trekken met de accorderende hit ‘This Corrosion’, uit datzelfde album…”Hey now, hey now now, sing this corrosion to me. Hey now, hey now now, sing this corrosion to me… Ooh ooh ooh (hey hey) Ooh ooh ooh (hey hey)”
De nummers klinken nog steeds bijdetijds, ondanks dat ze al ruim enkele decennia oud zijn. Elektrisch geladen sferen en een vaak donkere én pulserende lichtshow. De vitaliteit van The Sisters als liveband is nog steeds even considerabel als verbazingwekkend. Euforie en nostalgie gaan hier hand in hand!
Met dank aan het team van VIERNULVIER, Democrazy en Live Nation.
Tekst en fotoalbum: Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 