Zaal Santro, gelegen onder de kerktoren van het landelijke Binkom in Lubbeek was alweer het trefpunt voor de 8e editie van het Binkom Bluesfestival. De organisatie stond alweer pal voor een fijn uitgekiende programmering, al doemde het herfstweer vaker op dan ons lief was. Het festival groeide inmiddels uit tot een gevestigde waarde op de kalender en dat was dan ook te merken aan de ruime publieke opkomst.

The Brough Superiors mochten de stekker in het stopcontact steken. De band rond Big’Ed Mockers (vocals, harp), Marc ‘The Blues Doc’ Kloostergang (rhythm gitaar), Danny ‘mister cool’ Ruttens (gitaar), Ludo ‘bassman Goossens (bas) en Piet achter het drumstel timmeren al enige jaren aan de muzikale bluesweg. Met de Limburgse mijnschachten in het achterhoofd serveert het 5-tal roetzwarte roots muziek met een heuse cocktail van blues en rock-’n-roll. De set schommelde dan ook tussen klassieke bluescovers zoals Johnny Cash ‘Folsom Blues’ en heel wat nummers uit het recent gerealiseerde album ‘Mo’ Juice’. Met een uitgekiende ritmiek als solide basis een verassende maar zeer aangename opener.

Na een korte pauze en wat gerstenat, was het tijd voor een eerste internationale act. Studebaker John Grimaldi werd sterk beïnvloed door de sound van de Maxwell Street in Chicago. In deze wereldberoemde smeltkroes van bluesmuziek was het Hound Dog Taylor die een onuitwisbare indruk naliet, zodat Studenaker John zelf de gitaar ter hand nam. Met liefst elf albums achter zijn naam laat John zich op zijn Europese tour, maar al te graag begeleiden door Lightnin’ Guy & The Mighty Gators. Meester slide gitarist John Grimaldi smaakte hier opnieuw met een uitgebreid palet waaronder Chicago Blues, Swamp rock met ‘Side By Side‘, swing en boogie het hoofdaandeel waren. Naast John’s zeer toegankelijke gitaarstijl en begeesterde riffs was ook Guy Verlinde met zijn bluesharp een belangrijke schakel in het strakke geheel. Studebaker John schuwde hiernaast ook de vele gitaarduels niet met Willy De Vleesschouwer. Slotconclusie, Studebaker John & The Gators speelde een set boordevol knappe Chi-Town ‘50 style.

Dat het een avondje voor de liefhebbers van slidegitaar werd kondigde de affiche reeds aan, maar met The Sultans Of Slide programmeerde Binkom wel de crème van de bottleneck. Big Monti Amundson (gitaar, vocals), Henry Cooper (gitaar, vocals), Bart Kamp (bas) en Boyd Small (drums, vocals) zouden al even snel de zaal inpakken. ‘Shiner Twin’ Richard Van Bergen (gitaar, vocals) verving Franck Goldwasser, die wegens familiale redenen in de States was gebleven. Een simpele blik naar elkaar volstond om ons muzikaal stevig aan de grond te nagelen. Energieke en vlammende solo’s, die met uitstekende vocals worden begeesterd zijn alvast het hoofdaandeel. De heren hebben dan ook een nieuw album ‘Lightning Strikes’ te promoten en dat hebben wij in Binkom geweten. ‘Nobody Can’t Fool Me’ werd door Van Bergen van enige zangpartijen voorzien. ‘Lucky Again’ was een deel van Boyd Small’ en Big Monti was present op ‘ Drive All Night’ en ‘Stumptown Slither’. Jammer dat de heren na hun show hun eigen album vergeten te promoten en zo een verkoopbevordering in de wind slaan. Ik denk dat het hebbeding wel vlotjes over de toonbank zou hebben gegaan na zo’n performen en het heerlijk bisnummer zoals ‘Looking Back’.

Na een heuse stortbui dito windstoten liep de zaal (letterlijk en figuurlijk) storm voor Brian Templeton feat. gitaarvirtuoos Enrico Crivellaro. En die laatste heeft nu net ook al een nieuw schijfje ‘Mojo Zone’ op het label Elekto-Fi. Geboren in Padua maar gehuisvest in Los Angeles vertaald Enrico dan ook heel graag wat tunes uit dit album. Bescheiden zoals steeds laat Crivellaro maar al te graag de aandacht aan Brian Templeton, ooit oprichter en boegbeeld bij The Radio Kings. Backstage vertrouwde Brian ons toe dat in de States, The Kings nog een aantal keer per jaar een heuse jamsessie houden. Staat alvast met stip genoteerd, Brian. Templeton is reeds meer dan 20-jaar actief in het bluescircuit en een paar kilo’s zwaarder heeft hij nog steeds die indrukwekkende ‘barrelhouse belting’ zangstijl. Dit combineert hij zoals steeds met energiek en opzwepend harpwerk, dat zich perfect laat leiden door Enrico’s geraffineerde gitaarstijl. Samen met Antoine Escalier (bas) en drummer Fabrice Bessouart druipt het enthousiasme over de dolgedraaide meute bluesfans. Zelfs het verzoekje en Radio Kings klassieker ‘Rainin’ In My Heart’ dat compleet de minst in ging, kon ons niet deren. Brian had ons vooraf verwittigd dat de band dit nummer niet echt kende. Het werd dan maar vakkundig met heuse looplijnen en al even schitterende grooves en riffs overgoten door Enrico’s zessnaren.