Wanneer je Wespelaar binnenrijdt kun je niet naast het uitnodigende bord kijken waarop staat vermeld: ‘Welkom in Wespelaar – bluesdorp’.
De bluesliefhebbers voelen zich er ieder jaar thuis en daar zullen het voortreffelijke programma en de gezellige omgeving niet vreemd aan zijn. We arriveerden in Wespelaar onder een dreigende lucht die regen aankondigde. Het bleef gelukkig bij wat gedruppel voor de openingsset van Hideaway. De zon kwam te voorschijn en het werd al bij al nog een aangenaam weertje.
HIDEAWAY
Er wordt door de organisatoren vastgehouden aan de loffelijke gewoonte om een Belgische band te laten starten. Zaterdag was die eer voorbehouden aan de veteranen (ze gaan reeds 25 jaar de hort op) van het Brugse Hideaway. Ralph Bonte (zang, gitaar), Jean-Marie Herman (gitaar), Patrick Cuyvers (keys), Eric Vandekerckhove (bas), Geeraard De Groote (sax) en Johan Guidé (drums) namen de koe meteen bij de horens en onderhielden ons met vlotte songs zoals het zydeconummer ‘Your Money Is Gone’ en ‘Rita’s Gone’ en met meerdere goedgekozen covers ‘Let Me Love You’ (van Duke Robillard), Raise The Roof, Raise The Rent (van Johnnie Bassett) en vooral het prachtige ‘Members Only’ (van Bobby ‘Blue’ Bland). Met deze gave prestatie zat de sfeer er bij het reeds talrijk opgekomen publiek er meteen in.
DAVE CHAVEZ
We zagen de Nederlander Dave Chavez reeds op 10 mei 2014 een uitstekende prestatie weggeven in Zottegem, ter gelegenhed van ‘More Blues’ en wisten bijgevolg wat we mochten verwachten. Het werd opnieuw een oerdegelijke set met als hoogtepunten ‘Sick And Tired (van Kris Kenner) en het mooie trage ‘Walking To My Baby’.
.
.
.
EUGENE HIDEAWAY BRIDGES
De uit Houston, Texas afkomstige Eugene ‘Hideaway’ Bridges’ kwam ons inziens en beetje te vroeg op de dag, want dit werd een eerste hoogtepunt van de namiddag. Eugene ‘Hideaway’ Bridges wisselde begeesterende zang af met rake gitaarstoten. Hij opende met ‘How Long’ en op zijn setlist prijkten nog meerdere sterke songs zoals ‘Real Hero’ waarin Bridges hulde brengt aan de vele mensen die dagelijks naar hun werk trekken om hun gezin te onderhouden en aldus tot echte helden promoveren.We zagen in ieder geval een uitstekende Eugene ‘Hideaway’ Bridges aan het werk.
.
THE STATESBORO REVIEW
The Statesboro Revue is een piepjong viertal uit Austin, Texas samengesteld uit Stuart Mann (lead vocals), Garrett Mann (gitaar), Nick Casillo (bas) en Kris Schoen (drums). Ze hebben een cd uit die ‘Ramble On Privilege Creek’ als titel meekreeg en daaruit distilleerden ze rake rockers zoals ‘Til I Leave’, ‘Isabella’, ‘Hands On The Sun’ en ‘Fade My Shade Of Black’. Het publiek ging er helemaal in mee en eiste een bisnummer. Dit werd hun eigenzinnige versie van ‘Jumpin’ Jack Flash’. Ik heb zo de indruk dat The Statesboro Revue nog een mooie toekomst voor zich hebben.
.
BART WALKER
Bart Walker is afkomstig uit Nashville, Tennessee maar heeft weinig of niets te maken heeft met de Country scène aldaar. Bart Walker vrijt eerder met bluesrock, ja zelfs met een scheutje hardrock. Hij pakte, samen met zijn Belgische begeleiders de menigte gemakkelijk in met bommen als ‘Austin City Limit Sign’, ‘Waiting On Daylight’ en het van The Allman Brothers Band geleende ‘Whipping Post’. Bart Walker werd, overigens niet geheel onverwacht, tot een bisnummer gedwongen en vervulde de publiekswens met ‘Little Wing’.
.
CHARLIE MUSSELWHITE
Om te besluiten kwam Charlie Musselwhite nog eens de puntjes op de i’s zetten. De topact heeft zeker niet ontgoocheld, wel integendeel. Het was bij momenten heerlijk genieten van het ‘twanging’ gitaarstel van Matthew Stubbs, de ingehouden drumslagen van June Core en het zuivere harmonicaspel van Charlie Musselwhite.
Charlie Musselwhite had het aanvankelijk op lekker swingende songs begrepen en hij verraste ons met ‘You’ve Ben Gone So Long’ en ‘The Well’.
.
Als we dan toch wel een winnaar van de zaterdag moeten aanduiden, laat het dan Charlie Musselwhite zijn.
De inrichters van Swing Wespelaar maakten zaterdag hun slogan ‘Blues For The People’ weer helemaal waar.
Tekst : Ivan Van Belleghem
Pictures : ©Philip Verhaege