* Festival review Castle Rock 13 September 2014 Herzele, Belgium

 Herzele is niet alleen bekend voor zijn gezellig marktplein, de jeugdclub t’Uilenkot en het restaurant t’Schitterend Ongeluk. Ook de Burchtruïne straalt er iets magisch uit. Het is dan ook de uitgelezen plaats om er een muzikaal gebeuren rond te organiseren. Organisator Dirk Noël mag voor de tweede editie de weergoden op zijn blote knieën danken. Hij had hierbij ook nog eens het lumineuze idee om de graszoden achter zich te laten en bewust te kiezen voor het kasseiplein, wat de nazomers kilte tot een minimum beperkte. Het podium werd tegen de Burchttoren aangebouwd zodat het geheel nog indrukwekkender overkwam. En niet alleen een pijprokende Archie Lee Hooker leek onder de indruk van het middeleeuwse gebouw.

GUY SMEETS

Wegens andere professionele verplichtingen waren we net op tijd om van het concert van Guy Smeets te genieten. En genieten is hier echt wel de juiste woordspelling.
De amper 16-jarige Smeets is met voorsprong het grootste Nederlands talent in de hedendaagse blues en rockscène. Samen met Nick McGrath (bas), Colly Franssen (Keys), Herm Klaassens (drums) en zanger Rob van der Sluis plugde Guy zijn gitaar in met de Doyle Bramhall cover ‘Green Light Girl’. Het tempo zat meteen strak en gegoten en zou de burchtsite nooit verlaten. Of het nu bij de standaardblues van ‘All You Need’ was of het zeer melodieuze ‘Get A Love’, bij ieder nummer pakt Smeets je gegarandeerd bij je strot. Vocalist Rob is een rauwe bolster en dat heeft uiteraard ook een grote impact in het geheel. Nummers als ‘Dreams’ en het indrukkende ‘True Lies’ werden ingepakt met een stevige ritmiek. En wat dan te zeggen over ‘Going Down’ van Don Nix dat bijna naadloos overging in een instrumentale ballade die de volle aandacht opeist van de band. Smeets toonde alweer een bijzonder snarenwonder te zijn, en vlamde nog een laatste keer op de Cream classic ‘Sunshine of Your Love’. Ik denk met absolute zekerheid dat we het laatste van deze jonge knaap nog niet hebben gezien.

Tussendoor genoten we meermaals van de knappe blues en folk klanken van Mathieu Pesqué & Roll Pignault. Vooral hun versie van ‘Dark Side of The Road’ viel in de smaak.

 ARCHIE LEE HOOKER

Hoogtijd om Archie Lee Hooker op het podium te toveren. Archie werd geboren in Inverness, Mississippi en zong als tiener gospeltunes in de plaatselijke kerk. Niet veel later verhuisde hij naar Memphis, Tennessee en vormde er de band The Marvelous Five. Zijn volgende muzikale halte was Californië waar hij succesvol zou performen met zijn oom ‘the late great John Lee Hooker’. Ook vanavond zou de geest van zijn oom meermaals doorheen Herzele dwalen. Archie Lee laat zich begeleiden door The Coast To Coast Blues Band. Na de intro jam van Fred Barreto (gitaar), Nicolas Fageot (bas) en drummer Yves DeVille kwam een zeer energieke en bijzonder goed bij stem zijnde Hooker de toon zetten met ‘Crawlin King Snake’. Archie Lee had meteen de winnende formule gevonden en trok de stevige lijn door in nummers als ‘You Don’t Love Me No More’ en het Delta geïnspireerde ‘New Church’, waar hij onverwijld terugkeert naar zijn roots in Clarskdale. John Lee’s kaskraker ‘Boom Boom’ mocht niet op de setlist ontbreken, evenmin als het in highspeed afgewerkte ‘Boogie Woman’. Opwindend, opjuttend en de hemel ingedreven. Archie Lee heeft adem en danspasjes in overvloed en oom John Lee zag van hierboven dat het goed was.
In aloude familiestijl besloot Archie Lee Hooker zijn avond met knallers als ‘Blues Before Sunrise’ en ‘Mister Lucky’.

SHAPESHIFTED

De Gentse band Shapeshifted mocht de spreekwoordelijke stekker uit de tweede editie van Castle Rock trekken. En net zoals vorig jaar ontgoochelden Mark Van Der Eecken (zang, gitaar), Pieter Minne (gitaar), Jean-Marc Talloen (bas) en drummer Peter De Bosschere nergens. De heren openden traditioneel met de rocksong ‘Freewheeling’ uit hun titelloze debuutalbum. Ongewild denken heel wat muziekliefhebbers meteen aan de sound van The Scabs maar gelukkig behoud Shapeshifted hun eigen conventionele stijl. Nummers als ‘Spit It Out’ en ‘Kick’ klinken dan ook traditioneel en origineel. Het bluesy ‘Victimized’, het erg mooi opgebouwde ‘Memories’ en de hemelse ballade ‘Tommorow’ staan werkelijk als een paal boven water. Het catchy ritme van ‘Shady’ laat ook hier niemand onberoerd.
De band Shapeshifted is een goed geoliede machine die op geen enkel festival zou misstaan. Knappe en respectvolle afsluiter. Graag op naar een derde editie van Castle Rock.

Tekst & Foto’s @ Philip Verhaege

 Pictures  at PICTUREBOOK