Festival Review Blues Peer, zat. 18/07/2015

Tekst : Ivan Van Bellegem | foto’s : Philip Verhaege.

Afgezien van een ietwat strakke wind was het zaterdag in Peer over de ganse lijn een zonnige bedoening. Geen tropische omstandigheden maar wel een ideaal weertje voor een bluesfestival en alles wat daarbij hoort. Links en rechts hoorde ik de opmerking dat het programma van de 31ste editie van Blues Peer weinig of niets met blues te maken zou hebben. Voorzitter Jan Meurs en zijn ploeg hadden nochtans, zeker voor wat de zaterdag betreft, een kwalitatief hoog programma in elkaar gebokst. Ik laat het in het midden of het hier over blues ging.


CLAUDE HAY

De uit Katoomba, New South Wales, Australië afkomstige Claude Hay mocht om 12u 00 stipt de dans openen. De geluidsmeter stond misschien wel wat aan de hoge kant, maar dit neemt niet weg dat Claude Hay ons een leuke pot countryblues serveerde, zij het met een flink snuifje elektronica. Claude Hay bracht verder uitstekende versies van ‘I Put A Spell On You’ (Screaming Jay Hawkins) en ‘Come Together’ van The Beatles, en dat zorgde allerminst voor een valse noot. Verder putte hij songs uit zijn recentste album ‘Crossfire’ zoals ‘I Love Hate You’ en ‘Don’t Give Me That’. Uit de opmerkelijke release moesten ‘Turn It Up’ en ‘Blues Train’ voor de bijl. Claude Hay, een kerel om in het oog te houden !


THE DYNAMITE BLUESBAND

Onze noorderburen van The Dynamite Bluesband gingen heen en weer van blues al over jump naar rock. Wesley van Werkhoven (zang, harmonica), J.J. van Duijn (gitaar), Renze van Leeuwen (bas) en Niels Duindam (drums) spelen voornamelijk eigen werk zoals Boom ‘Boom Boom’,’Rebound’ en ‘Black Magic’. Maar ook de covers als ‘Anytime You Want’ (van Sean Costello) mochten er best wezen. Wesley trekt de aandacht naar zich toe met zijn uitstekende stem en uitmuntend harpwerk. Hij gaat dan ook vaak in duel met J.J’s gitaarriffs. Het gaat er dus bijwijlen ruw en dirty aan toe. En dat is net wat wij hier graag hebben. De boogieritmiek van ‘Boogie Through The Night’ krijgt zelfs de stijfste harken aan het bewegen. Net zoals bij de titeltrack van het nieuwste album ‘Shakedown & Boogie’. De band straalt hier zo’n kracht en energie uit. The Dynamite Bluesband is dan ook een verrijking voor de Nederlandse bluesscéne.


WILLE & THE BANDITS

Het Britse power rock trio Wille & The Bandits waren vervolgens aan de beurt en zij keken niet altijd op een decibel meer of minder. Bij het samenstellen van hun setlist zitten zanger Wille Edwards die zijn set volledig op een stoel zittend afwerktemet zijn Weissenborngitaar, Matthew Brooks (bas) en Andrew Naumann (drums) duidelijk met acts als Deep Purple, The John Butler Trio, Status Quo en Joe Bonamassa in het hoofd. Stoere rockers als ‘Keep Your Head Up’, ‘Trouble Down The Line’ ‘John The Lord’ en ‘Runnaway With The Stars’ zijn hiervan het resultaat. Maar ook het album ‘Grow’ vloeiden nog enkele heavy songs. Als inspiratiebron vermeld Wille maar al te graag bands zoals Pearl Jam, Ben Harper en Hendrix. Wille en zijn Bandits zijn een van de meest spannende ‘unsigned act’ van het ogenblik. En net daarom verdienen ze een plek op de affiche van Blues Peer.


SHAKURA S’AIDA

De mooie Shakura S’Aida werd geboren in Brooklyn, New York, groeide op in Zwitserland en resideert momenteel in Toronto, Ontario, Canada. Shakura S’Aida heeft een stem als een klok en je zou het niet zeggen dan ze al 25 jaar op een podium staat. Haar diepe blues – en souluitvoeringen worden netje ingelost met diepe ballades. Met haar onweerstaanbare lichamelijke moves brengt ze hoogstpersoonlijk de tent haast in extase. Op haar setlist prijkten dan ook soul en aanverwante nummers als ‘That Ain’t Right’, ‘Time’, ‘Guchie Woman’ en ‘Bring Me Back’. S’Aida’s sound veert recht, en ze maakte ongetwijfels een nieuwe schare fans vanmiddag.

.


GUITAR SHORTY

Tijd nu voor de ‘echte’ blues. Guitar Shorty is gehuwd met de halfzus van Jimi Hendrix en zodoende weet je wat je kunt verwachten.David William Kearney wordt op 08 september 76-jaar. Hij draait al 6 decennia lang mee aan de bluestop. Hij heeft ook zijn bijnaam Guitar Shorty niet gestolen want zijn gitaarwerk is nog steeds zijn handelsmerk. En hij blijkt verdomd nog goed bij stem te zijn.

Guitar Shorty bracht slechts een achttal nummers, maar vulde de aldus vrijgekomen ruimtes op met lang uitsponnen en splijtende gitaarsolo’s. Songs als ‘We The People’, ‘Too Hard To Love You’ en ‘Hey Joe’ fungeerden als dan ook als knappe blikvanger.


EMMYLOU HARRIS & RODNEY CROWELL

Emmylou Harris en Rodney Crowell brachten een uitermate gevarieerde show vol van buitenaards mooie songs zoals ‘Luxury Liner’ met een wervelende gitaarsolo van Jedd Hughes. Pedal steel player Steven Fishell mocht dan weer uitgebreid zijn kunnen tonen bij de nieuwe song ‘Bring It On Home In Memphis’. Rodney Crowell en Emmylou Harris bezorgden de tent kippenvel met het wondermooie ‘Till I Can Gain Control Again’. En wat dan gezegd van het Townes Van Zandt nummer ‘If I Needed You’, dat we hier met zijn allen kennen in de versie van Johan Heldenbergh en zijn Broken Circle Breakdown.

.


MELISSA ETHERIDGE

En wie nu dacht dat we daarmee zowat alles hadden gehad, dacht totaal verkeerd. Een wervelwind, die Melissa Etheridge heette, heeft de tent in vuur en vlam gezet. Ze kreeg daarvoor de bereidwillige medewerking van het publiek, waarvan haast nog niemand de uitgang had opgezocht. ‘Like The Way I Do’, ‘I Won’t Be Alone Tonight’ ‘Take My Number’ en vooral het flink uitgesponnen ‘Bring Me Water’, zorgden er voor dat de fans maar om meer bleven roepen. Melissa Etheridge deed haar live reputatie alle eer aan en dan vergeet je helemaal dat deze grote dame veeleer staat voor gebeitelde roots rock dan wel voor blues, want ik heb daarover na 11u15 niemand meer horen klagen. Hopelijk krijgen de doemdenkers inzake de verdere ontwikkeling van Blues Peer ongelijk. Een betere afsluiter kon Blues Peer zich op zaterdagavond niet wensen.

Tekst : Ivan Van Belleghem | Foto’s : Philip Verhaege.