Fotoalbum: Philip Verhaege
Tony Jo White
Spirit Of 66, Verviers
Vrijdag 17 November 2016
We doorkruisten heel ons Belgenland op slechts enkele dagen tijd. Vorige zaterdag waren we nog te gast in de Westhoek voor het Blaublues Festival in Haringe nabij Poperingen. Vandaag -vrijdag 18 November- reden we in de richting van het zuiden en belanden in de Spirit of 66 in Verviers voor Tony Joe White, ‘The Godfather of Swamp Rock’. De inmiddels 73-jarige White komt uit Oakland Grove, Louisiana waar hij als jongste telg werd geboren in een gezin van zeven kinderen. Daar groeide hij op tussen de katoenplantage van zijn vader en absorbeerde heel wat geuren, muziek en smaken uit de Delta. In 1969 verscheen zijn eerste album ‘Black And White’ met daarop de hit ‘Polk Salad Annie’, dat een jaar later werd gecoverd door Elvis Presley. The King of Rock & Roll zou het hier niet bij laten en coverde ook nog ‘For Ol’ Time Sake’ in 1973 voor zijn album ‘Fool’ en het nummer ‘I’ve Got A Thing About You, Baby’ dat uiteindelijk een plek vond in ’74 op Presley’s album ‘Good Times’. In 1989 had Tina Turner misschien wel haar grootste hit met ‘Steamy Windows’, dat samen met nog drie andere White covers haar album ‘Foreign Affairs’ zou sieren.
Toen Tony Joe White zijn plaats op het podium innam en zich op een stoel neervlijde stipt om 21u00, waanden we ons meteen onder het Spanisch mos, de catsfish, gumbo’s en andere Po’boys. Dit jaar heeft hij ook het nieuwe album ‘Rain Crow’ te promoten. Na een idyllische swamp intro opende TJW solo zijn concert met de innemende song ‘Way Down South’. Na dit swampy nummer kwam drummer Bryan ‘Fleetwood Cadillac’ Owings zijn soulmate vervoegen en de hypnotiserende convenanten waren de voorbode voor de songs ‘Undercover Agent For The Blues’, uit zijn fantastisch album ‘Closer To The truth’ uit 1991, en het relaxte ‘Roosevelt And Ira Lee’, dat zelf zijn oorsprong vond in ’69. Zijn getormenteerde en innemende baritonstem vond ook een weg in de John Lee Hooker boogieritmiek ‘Do You Have A Garter Belt’. Ooit speelde Tony Joe voor ‘crowd pleaser’ de zweemzoete ballade ‘The Guitar Don’t Lie’. De hemels mooie muzikale schikkingen zorgen ook hier voor sfeervolle ballad arrangementen. Net zoals bij het heavy gespeelde en zeer swampy ‘Feeling Snakey’.
Na een korte predispositie over zijn jeugd met zijn vader in de swamps komt hij aandraven met de titeltrack van zijn jongste album ‘Rain Crow’ en het excellerende ‘Mississippi River’, dat overgoten is met schitterende zinsneden. Na het bloedmooie ‘Rainy Night In Georgia’ zetten hij ‘Polk Salad Annie’ in de steigers waarin hij gezwind en dartel zijn wha-wha pedaal afjakkerde. Tony Joe had het voorspelt dat hij ons zou meenemen op een reis door de bayou en de swamps. Na deze impulsiviteit volgde een korte break. Maar Tony Joe White kwam terug voor een bisronde. Hij begeesterden ons met de nummers ‘Who You Gonna Voodoo Now’, ‘Good In The Blues’ en het perspirerende en afsluitende ‘Steamy Windows’, dat zelfs na ruim 01u45 min. een uitgesponnen en krachtige versie meekreeg.
Intussen had White’s geheimzinnige en mystieke sound mij richting toog gedreven om daar in een noodvaart een paar verfrissingen te consumeren. De inmiddels 73-jarige Tony Joe White exhibeerde hier na al die jaren nog steeds grote klasse.
Met dank aan Spirit of 66
Foto’s :Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 