The Lighthouse – Equal Idiots – Het Zesde Metaal – Golden Earring – Bazart – Goose
Onze streek (Geraardsbergen) ligt in een uithoekje van Vlaanderen en kent niet zo heel veel belangrijke festivals. Naast Roots & Roses (bij onze geburen in Lessen) is er wel Rock Zottegem, dat zich in de loop der jaren toch heel sterk in het zomers festivallandschap heeft weten te settelen. Met een vrij uiteenlopende programmatie is dit festival een vaste stek geworden voor een divers publiek, van jonge teenagers tot prille zestigers. Rock Zottegem heeft een mooie verhaallijn, waar jong talent zich graag voorstelt, maar waar ook gevestigde waarden en doorwinterde dinosauriers zich thuis voelen. Van Kraantje Pappie en The Lighthouse tot Bryan Ferry en Golden Earring, met waardige headliners als Goose en Anouk. En op zondag is er nu een derde festivaldag, waar liefhebbers van het genre Marco Borsato hun gading vinden. Doorlopend is er aan de andere kant van de festivalweide een ‘openlucht-discotheek’ te ontdekken, als partyzone voor de dance-liefhebbers. Rock Zottegem is een formule die werkt.
Het is fijn om te ervaren hoe goed jonge bands musiceren. De tijd van losse akkoorden en duidelijke strofen en refreintjes in liedjes is voorbij. Wie tegenwoordig op een podium staat moet weten wat muziek betekent. The Lighthouse is weliswaar vrij jong, maar heeft dankzij podiumplaatsen bij toonaangevende wedstrijden zoals ‘De Nieuwe Lichting’ van Studio Brussel toch al bewezen dat ze iets in hun mars hebben. Met een producer als Erik van der Horst (Hooverphonic, Anouk, David Garrett …) ben je als band natuurlijk direct on the right spot.
De band klinkt op het podium heel solide en juist. Er is ook ruimte in de muziek, en een fijne ritmesectie houdt de muziek strak. Met veel aandacht voor samenzang en luchtig klavierwerk worden vlotte popsongs op een dankbaar publiek los gelaten. Hoewel alles door de justesse soms wat braaf en gepolijst klinkt, maakt de happy sfeer in de songs veel goed. Een jonge band voor een jong publiek, een foutloos parcours is dat. De muziek van The Lighthouse vraagt geen inspanning, maar op een volzonnige zomerse dag, in een prachtige tent, op een gezellig en reeds vrij goed gevuld festivalterrein, is dit leuke muziek om mee te maken. Ontspannend en feelgood als festivalopener, de trend is gezet.
Equal Idiots zijn wat ze zeggen. Alletwee jong, onnozel, los, en hyperdruk. En ze zijn grungy punkers. En geweldig enthousiast. Oude muziek in een jong jasje. Het publiek op Rock Zottegem weet dat al, want in een mum van tijd is de reusachtige tent héél goed gevuld. Wat een drive, wat een energie ! Een gitaarsound met daarin de diepste bassen en de hoogste pijnlijke tonen, overdrive, en speed. En drums die het geheel bij elkaar houden. Zingen is punk, schreeuwen, roepen. Maar de saus pakt. Misschien ook wel omdat de decibelmeters niet aan stonden. Volop in de mode zijn die gitaar/drumduo’s. Ikzelf snap niet echt het verhaal, maar het zal wel zijn omdat de te verdelen koek financieel beter uitkomt. Eén voor één blijven alle nummers wel redelijk overeind, maar een uur lang luisteren naar jammen à La Ramones, zonder de toenmalige tijdsgeest, en zonder die echt catchy refreintjes, da’s lang. Ook voor het publiek. Nu, ik apprecieer dit alles wel, maar slaggitaar en drums, en rechttoe rechtdoor tot aan het einde, daar kan ik hooguit een kwartier op kauwen. ‘Ca plane pour moi’ spelen deze mannen wel in een uitstekende punkversie, maar van covers alleen kan je als band niet leven hé. Inderdaad een leuke en energieke band, wellicht met heel wat zelfrelativering zoals men dan veelal schrijft. Of deze muziek een heel lang leven beschoren is, dat zal de tijd wel duiden. Maar het toont wel dat gedrevenheid nog bestaat.
Het Zesde Metaal vertelt een ander muzikaal verhaal. Zanger Wannes Capelle roert in de beslommeringen van het dagdagelijkse leven en houdt zijn publiek een kritische spiegel voor. In het Westvlaams, misschien omdat dat tegenwoordig moet, maar toch : dit is verstaanbaar. Dit is geen kleinkunst, maar inhoudelijk weten de teksten te boeien en zijn de karakterschetsen duidelijk herkenbaar. Dit is muziek om naar te luisteren en jezelf te vergeten in het verhaal. Melancholie is de sfeer, en de band weet dit verdomd goed te vertalen. Piano, pedal steel, sprekende gitaren, alles klopt. Soms vraag ik me af : is de muziek geschreven rond de tekst, of is dit net omgekeerd. En dat hoort zo. De songs kloppen en het geheel pakt. Soms klinkt het wat Amerikaans, zelfs hillbilly, maar dan met een duidelijk zwart kantje, zo echt op zijn Vlaams. De band is ook mooi om naar te kijken. Alle muzikanten schrijven mee hun muzikaal verhaal en zijn één met hun instrument. Dansen zit hier niet in, da’s ook niet de bedoeling, maar een steeds weerkerend heel warm applaus verraadt dat het publiek dit smaakt en aandacht heeft. Muziek eigenlijk voor de koptelefoon in een warme zetel bij woelig herfstweer met een hete kop oxo. Maar uiterst gewaardeerd, Het Zesde Metaal is mooi.
Met Golden Earring maakt Rock Zottegem een tijdssprong van zowat 50 jaar. Oudjes op het podium dus. Maar niet zomaar een seventies-band die eventjes een revival probeert te doen. Dit is echt wel wereldtop, een superband. Deze groep kan enkel met zijn grote hits alleen wellicht een hele festivaldag vullen. Hoewel te catalogeren onder ‘rockmuziek’, kent zowat iedereen minstens een paar songs van deze Hollanders. Een overvolle tent geniet met volle teugen van de ene hit na de andere, en teksten worden uit volle borst meegezongen. Nu, dat er op het podium geen frisse ballerina’s staan, da’s onze zorg niet. En fysieke olympische medailles worden evenmin uitgereikt. Maar wat een muzikale finesse. De mannen spelen hun muziek als in de studio. Top en àf. Herkenbaar vanaf de eerste noot. Met zelfs een lange maar heel geslaagde bas/drum intro op Radar Love, alsof de psychedelische seventies nog lopend zijn. Muziek schrijven is deze mannen wel gegeven, en dat proeft iedereen graag. Tot de laatste noot. Broeierig heet is het in de tent, en de tijd vliegt snel. Rinus Gerritsen, George Kooymans, Barry Hay en Cesar Zuiderwijk : Chapeau en bedankt. Wie vandaag niet aanwezig kon zijn heeft alvast dit gemist, onder andere : Vince Taylor, 45 Miles, Twilight Zone, Going To The Run, When The Lady Smiles, Long Blond Animal, Radar Love, …
Met Bazart haalt Rock Zottegem een binnenlandse topper in huis. Weinig mensen hebben de (boys)band nog niet gezien, en daar is een reden voor. Dit is een geoliede machine die, een beetje zoals Clouseau, draait als een fabriek. Er is natuurlijk de muziek, met de ene hitsingle na de andere; er zijn de looks van de muzikanten, vers voer voor een piepjong gillend publiek; er is de (licht)show, die ondertussen toch wel het gemiddelde overstijgt; er is de frontman Mathieu Terryn die zich bewust is van zijn kunnen, en die waarschijnlijk de ‘Bijbel Van De Verleider’ achterstevoren kan citeren. Kortom : hier zit veel kennis en kapitaal achter. Dit is allemaal ok, want zo bereik je je doel. Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat alles wat gekunsteld lijkt, met net iets te weinig ontwapenende spontaneïteit. Wat de muziek betreft kunnen we klaar zijn : vlotte indiepop met veel keys en ‘strijkers’, teksten die een puber raken, en licht verteerbaar als fastfood. Deuntjes die je moet uitvinden weliswaar, en om ze in de goede vorm te gieten heb je goede muzikanten nodig. Dus enige verdiensten zijn er wel. Na verloop van het concert vallen de jongsten uitgeput en moe maar voldaan op de grond, hun idolen hebben het weer gedaan. Inderdaad, maar samen met mij stellen zich ook velen de vraag, hoeveel liedjes er gespeeld werden, want eigenlijk zit daar nagenoeg geen verschil op. Een hitmachine met een volop open diafragma, hopelijk is de kan niet te vlug leeg. Da’s natuurlijk mijn eigenste persoonlijke mening, want hey, dit produkt verkoopt en is waarschijnlijk een dikke win-win voor zowel de band als de festivalorganisator. Het verdict is : geslaagd.
Goose. Dit is top. Electro/dance/pop/rock met een kilootje meer aan decibels. Vuur en vlam, je ontsnapt er niet aan. Een waardige headliner, zelfs al ken je de muziek niet. Er zitten meer dan genoeg ingredienten in de muziek om als (dans)act overeind te blijven. Singles en herkenbaarheid bij de vleet, een moment van rust, een moment van spanning, één van ontlading. Hier raakt elkeen zijn energie kwijt. Een band voor dance/concerthalls, een band voor grote festivals, een band voor Rock Zottegem. Een band ook met maturiteit, inhoud en overtuiging, en een volwassen podiumact. Goose is een fuif waar je graag je fuifbudget aan uitgeeft. Goose is een winnaar. Niet direct mijn kluif, maar dit is wel muziek. Oordopjes verplicht, maar geen nood, de bassen laten je broek wapperen als een orkaan. Internationale klasse in zijn genre.
Bedankt Rock Zottegem, voor de heel geslaagde programmatie. Deze uitverkochte dag bewijst de klasse en goede richting van het festival. Uiteindelijk is dit festival nog betaalbaar, met voldoende food en drinks en randanimatie. En de heel brede programmatie is een pluspunt waar zowel een jong als ouder publiek heel goed mee overweg kan. Een fijne toekomst toegewenst !
Rock Zottegem
8 juli 2017
Bevegemse Vijvers – Zottegem
Tekst en Fotoalbum : Frank Jacobs
liveactsbelgium.com 