CONCERT REVIEW: NITS, zaterdag 16 maart 2024 – Soignies

NITS, zaterdag 16 maart 2024 – Espace culturel Victor Jara, Soignies

De befaamde Nederpopband Nits vieren hun vijftigste jubileum, maar kijken reikhalzend uit naar de toekomst. Als meest ongrijpbare band van Nederland hebben ze met hun eigenzinnige oeuvre een heel schare hits neergepend. Sinds hun oprichting in 1974 heeft de band meer dan dertig albums geregistreerd, mochten ze talloze prijzen en onderscheidingen in ontvangst nemen, waaronder vier Edison Awards én de Nederlandse Popprijs. Nits toert nu met hun ‘NIT 50’ jubileum tour en het nieuwe album ‘Tree House Fire’ langs culturele centra én diverse Europese steden. En dit met heel wat nieuwe nummers en een resem klassiekers. Met dit prachtig opus creëerden ze ook in Soignies een geheel eigen én vaak intiem universum.

Tekst: MaGod

Foto’s: Philip Verhaege

Zanger/gitarist Henk Hofstede, toetsenist Robert Jan Stips en drummer/percussionist Rob Kloet designeren decennia lang heel wat muzikaal vernuft. Toen op 16 mei 2022 hun studio De Werf tot op de grond afbrandde, had dit net zo goed het einde kunnen betekenen van de groep rond Henk Hofstede. Twee jaar later staat de band fier overeind. En Nits zou Nits niet zijn als ook dit geen inspiratiebron was voor een volgend album, ‘Three House Fire’.        Ware kunstenaars kunnen haast aan alles wel inspiraties en enige pathos aan ontlenen. Traumatische ervaringen, nieuwe en inspirerende vormgeving vormen wel vaker de leidraad naar mooie songs. Resultaat, de EP ‘Tree House Fire’, dat werd geregistreerd in de Amsterdamse Studio 150, die gevestigd is in de voormalige Bethlehemkerk én waar vergelijkbare akoestische sferen prevaleren als in De Werf.

Set één is ook in een uitverkocht Espace culturel Victor Jara in Soignies volledig geconsecreerd aan de nieuwe release ‘Tree House Fire’. Nits ontgrendelt meteen met de mooi geconstrueerde albumopener ‘Month of May’, het trio brengt ons meteen terug naar het ogenblik dat ze het nalatenschap van de brand aanschouwen. Een maquette van de studio siert het podium, de belichting al even intiem. En ook ‘Big Brown Building Burning’ is hier een al even indringende song met die inventieve percussie van Rob Kloet. Net zoals ook de pianoballade ‘The Tree’, met Henk op toetsen, al even melancholisch klinkt. Met ‘In The Bird’ beleven we de brand vanuit het perspectief van een vogel in de boom naast de studio. Haast naadloos volgt ‘The Attic’, met zijn vocale echo’s en strakke maar o’zo intieme instrumentatie, een continuering van hun inventiviteit. Opvallend dat Henk hier al zijn bindteksten in de Franse vocabularium houdt. Een teken van respect naar zijn fanbase…

Robert Jan Stips mag dan vocaal de ballade ‘The House’ inzetten, een song uit het album ‘The Urk’ van alweer 1989.  Een urban percussie creëert een new wave vibe in ‘A Touch Of Henry Moore’, het tempo werd hier dan ook meteen wat opgeschroefd. Naadloos volgde dan ‘The Wind Has No Clothes’, een nummer waarin ze er mateloos in slagen om enige sereniteit om te zetten in heerlijke tekstuele en melancholische arrangementen. Net zoals het mystieke ‘The Infinite Shoeblack’ dat vol symboliek en metaforische gedachten staat. De lyrics weerspiegelen een wereld waarin creativiteit en optimisme worden onderdrukt. En is dat waar ook Nits voor staat, net zoals ook in de hit ‘Nescio’, meteen de eerste sing along song van de avond.  

Na een kort break mag de titeltrack van de langspeler ‘dA dA dA’ set twee op gang trekken. Om esthetische redenen met kleine d’s en grote A’s geschreven. Na dit wel zeer poppy nummer katapulteert Henk ons even terug naar 1987 voor ‘Two Skaters’ en het nostalgische  ‘The Bauhaus Chair’. De rocker ‘Yellow Socks & Angst’ schetst het beeld van een grootmoeder in een huiselijke omgeving die zich zorgen maakt over haar kleinzoon die met zijn band naar Finland reist en sokken breidt om hem te beschermen tegen kou en tegen wat dan ook in de boze buitenwereld op zijn pad komt. Enigszins verrassend spijkerde ‘Lits Jumeaux’ zich in de setlist. Een nummer uit het conceptalbum ‘Angst’ uit 2017 dat een verschrikkelijk en triest verhaal herbergt en een beklijvende melodie heeft meegekregen….”a thin wall between two houses, a Davids star on a wintercoat , new buttons and a swastika on a black shirt….”

Henk Hofstede vertelt:  “Tijdens de oorlog verborgen mijn opa en oma een joodse jongen op zolder. Oma werkte namelijk bij een joodse familie waarvan de ouders weggevoerd werden door de Duitsers. De jongen kon ontsnappen. Mijn oma nam hem in haar goedheid en onschuld mee naar haar huis. Wat noch de joodse jongen, noch de familie van Henk wisten, was dat de kamer waar de joodse jongen sliep een dunne muur deelde met de slaapkamer van de Duitse soldatenjongens.”

Na dit beklijvend verhaal klonk al snel de single ‘Three Sisters’ uit 1998…”Three sisters in the back of the room, Three sisters hand in hand at the zoo, Frightened by the world”. Van het swingende en instrumentale jazzy interludium ‘Walter And Conny’, met een fluitende Hofstede, uit het album ‘Omsk’ uit 1983 ging het naar de somber en duistere titeltrack van de plaat ‘Les Nuits’, met zijn uitgesponnen drumintro en het akoestische bluesnummer ‘J.O.S. Days’ uit het album ‘In The Dutch Mountains’. J.O.S. was een voetbalclub uit Watergraafsmeer in Amsterdam. Opa Hofstede was één van de oprichters van de Amsterdamse club J.O.S. (Jeugd Organisatie Sportclub). Henk doorbrak de familietraditie door niet te voetballen bij J.O.S., wegens onvoldoende talent. Hij zingt dan ook “I’ve got flat feet and my knees are weak. I was knocked out, a real disgrace. A break with the family tradition of the J.O.S. days.”.  Finaal kregen we ‘Beromünster’ én de esthetisch mooi gecomponeerde radio-hit ‘Cars & Cars’.

De bisronde werd ingezet met de ballade ‘The Eiffel Tower’ en met het onvermijdelijke ‘In The Dutch Mountains’ was de cirkel rond voor de Nits. Ultiem performde Nits het mooi geconstrueerde ‘Sketches Of Spain’, dat verscheen in 1983 op de EP ‘Kilo’, een nummer over de Spaande burgeroorlog, Diepzinnig, artistiek, emotioneel én al even vaak ontroerend mooi! Nits zijn na een halve eeuw nog steeds een van de meest creatieve popbands.


Met dank aan Espace culturel Victor Jara, Soignies én Starman Promotions

(In samenwerking met het Cultureel Centrum van Braine-le-Comte)

Foto’s: Philip Verhaege

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.