PICTURES

Popa Chubby   Live album registratie in ‘The Spirit of 66’ in Verviers  20 Oktober ’12

The Spirit of 66 heeft zo iets magisch. Het heeft die typerende Amerikaanse sfeer. En dat is nu net wat wij zo leuk vinden. En wij niet alleen. Niet zo verwonderlijk dat Popa Chubby net deze concertclub uitkoos voor een tweedaagse live cd-registratie in Europa.

Het spirituele werd vanavond heel sterk aangewakkerd door Indische wierookstokjes, die waren ingepland in de plug-in van een Fender Twin’ Reverb. Amp versterker.

.

.

Popa Chubby hield het net iets meer dan twee uur vol, even lang dus als onze heenreis naar het verre Verviers. Totaal onaangekondigd had New Yorker Ted Horowitz aka Popa Chubby zijn streekgenoot Kirsten Thien meegebracht. Kirsten heeft het album ‘Delicious’ te promoten, en hiervoor kreeg zij net een half uur de tijd. Gewapend met een akoestische gitaar wist Thien vlug te overtuigen met ‘Love That’s Made to Share’. Kirsten’ Taylor gitaar leende zich perfect voor de Ada Cox classic ‘Wild Woman Don’t Have The Blues’. Op haar recente album prijkt ook ‘Please Drive’, dat werd geregistreerd met de betreurde Hubert Sumlin. Na deze beklijvende uitvoering was het alweer tijd om met de titeltrack ‘Delicious’ afscheid te nemen van een inmiddels volgepakte Spirit.

Tijd voor een postmoderne bluessound. De multi-getatoeëerde Popa Chubby is een imposante figuur met een charisma zoals wij nog zelden zien in het bluesrock wereldje. Voor aanvang van de live opname werd gevraagd om zoveel mogelijk kabaal te maken. De show barst meteen los. Diepe grooves keilen door de woofer. Popa doet het vlammen, en die vlam zal nooit doven vanavond, tot diep in de nacht. Nooit aflatend en uitgesponnen is ‘The People’s Blues’ een bluestrage, althans naar Chubby’s normen. Zelfs twee slapeloze nachten kan Chubby niet weerhouden de tent meermaals in de fik te zetten. Van de Texas shuffle in de nieuwe song ‘She Loves Everybody But Me’ gaat het naadloos naar ‘Hey Joe’ van mentor Jimi Hendrix.

.

Emotioneel dwingende vertolkingen zoals ‘Over The Rainbow’ uit de filmklassieker The Wizard of Oz’, staan dan weer in schril contrast met bindteksten zoals “How are you tonight, motherfuckers”. Tussendoor speelt Chubby wat klassieke muziek op gitaar, en doet zijn Fender klinken zoals een viool. Tot plots de duivel weer ontwaakt in ‘Pound of Flesh’, dat inmiddels een instant klassieker is. Zijn gitaar is plots even uit de toonaard, dus het nummer maar opnieuw. En inderdaad, met nog meer enthousiasme als voorheen. Het etaleert alvast de perfectionist die schuilt in de artiest Popa Chubby. Het zweet gutst en druipt van zijn aangezicht. De druppels zoeken gewillig een eenzame weg naar de uitgesleten voegen van de houten vloer op de bühne. Maar een blik volstaat naar zijn backing om de Otis Redding song ‘That’s How Strong My Love Is’ naar hogere regionen te leiden. Net zoals de sluimerende, funky en rockende ‘Stoop Down’ uit het succesvolle album ‘The Hungry Years’. Make it funky everybody….sleept ons genadeloos naar het einde.

Popa Chubby beloofde op zondag een compleet ander optreden. Daar kunnen wij helaas niet aanwezig zijn.

Popa Chubby zelf is een getalenteerde tekstschrijver en een fantastische gitaarspeler. Met meer dan 20 albums op zijn actief heeft Popa Chubby stof genoeg voor een live registratie. Hij weet als geen ander zijn fans te beroeren en het geheel grondig op te bouwen en perfect af te werken. Benieuwd naar het resultaat op het schijfje, doen wij het hier voorlopig met wat oud materiaal (en heel wat decibel-geruis in onze oren).

Phil.

‘Popa Chubby Band rocked The Spirit of 66 to a packed house last night in Verviers. It was a priv and pleasure to open for a fantastique band to an audience fantastique !’ (Kirsten Thien)

PICTURES