OMD, donderdag 15 februari 2024 – Koninklijk Circus, Brussel
De synthpop-pioniers OMD stonden voor het eerst op het podium van de Brusselse Cirque Royal. De Liverpoolse band die werd opgericht in 1978 door Andy McCluskey en Paul Humphreys. Andy en Paul komen uit The Wirral, dat… aan de overkant van het water ligt als het om Liverpool gaat. In die periode was er de introductie van de Engelse punkbeweging, maar in die tijd vond er nog een muzikale revolutie plaats. De synthesizer werd steeds betaalbaarder. Het was in die periode dat Andy McCluskey, Paul Humphreys en Stuart Kershaw de band Orchestral Manoeuvres In The Dark (OMD) vormden. Gefascineerd door de elektronische tunes van bands als Kraftwerk en Tangerine Dream ondertekenden ze in 1978 een lucratief platencontract bij het eigenzinnige Engelse platenlabel Factory Records, en hadden een eerste single met ‘Electricity’ dat vrijwel meteen een culthit werd. Het laatste album ‘Bauhaus Staircase’, uit 2023 is dan weer hun meest expliciet politiek getinte langspeler. OMD’s veertiende album is drie jaar in de maak geweest, geboren door kernleden Andy McCluskey en Paul Humphreys die de eerste ideeën neerlegden terwijl ze minstens 200 mijl van elkaar gescheiden waren tijdens de desoriënterende Covid-lockdowns tussen 2020 en 2021. In Brussel wisselden nieuwe composities de setlist af met klassieke songs.
Tekst en Fotoalbum OMD: Philip Verhaege
De band trekt maar al te graag hun jukebox open in Brussel. OMD is niet alleen meesterlijk in die talloze popnummers, ze hebben ook een geweldig talent voor songwriting en muzikaliteit. Aanvankelijk beïnvloed door Kraftwerk, waren McCluskey en medeoprichter Paul Humphreys behoorlijk vooruitstrevend in hun muzikale benadering, en dat zou vanavond ook blijken in hun muziekkeuzes.
Maar voor het zover was kreeg de Schotse band Walt Disco ( fotoalbum) net een half uur om ons te overtuigen. Theatrale glamrock, met een snufje gothic en new wave. Walt Disco heeft in Brussel vele harten veroverd met hun diffuse moderne art-pop-esthetiek. Met ‘Unlearning’ hebben ze een langspeler te promoten, de opvolger van de EP ‘Young Hard and Handsome’. Nummers als ‘Seed’, ‘Gnomes’ en ‘Come Undone’ catalogeren zich ook hier als moderne queer art-pop. Frontman James Potter flirt in Brussel wel heel makkelijk met zijn publiek en straalt zelfs een vleugje opera-flamboyance uit. Net of hij staat al decennia lang op een podium. De single ‘Pearl’ klinkt dan weer zeer radiovriendelijk en toegankelijk, ‘Cut Your Hair heeft hier zware postpunkinvloeden én het afsluitende ‘Weightless’ is bijna een nieuw compendium van klassieke glamoursound. Wij zijn overtuigd, nu U nog…
Zanger/bassist Andy McCluskey en Paul Humphreys (vocals/keys) enthousiasmeerden hun fanbase vanaf het moment dat ze het podium betraden. Drummer Stewart Kershaw, die in 2015 intrad voor Malcolm Holmes, en Martin Cooper op keyboard én saxofoon vervolledigen de band. Met een output van veertien studioalbums heeft OMD genoeg songmateriaal en hits om moeiteloos een setlist te vullen. McCluskeys stem, ook al is hij haast 65-jaar, blijft intact. En ook zijn energielevel op het podium is nog steeds meer dan accuraat. Paul Humphries, inmiddels ook 64-jaar, blijft –op een songs na- getrouw achter zijn keyboard.
Na de uitgesponnen Space-introductie met ‘Evolution of Species’ volgde al snel de single ‘Anthroposcene’, uit de laatste plaat ‘Buahaus Staircase’, was ‘Messages’ meer dan zomaar een leuke opwarmer en spijkerde ‘Tesla Girl’, de derde single uit het vijfde studioalbum ‘Junk Culture’ uit 1984 zich tussen de dansbare, bas-gedreven nieuwbakken single ‘Kleptocrazy’. Van ‘History of Modern’ (Part1) uit de gelijknamige release ging het naar de Hollywood song, ‘If You Leave’, een nummer uit de soundtrack van de film ‘Pretty In Pink’. Paul Humphreys mocht dan vocaal schitteren in ‘Forever Life And Die’.
En toen volgde een trio hitsingles uit de plaat ‘Architecture & Morality’ uit november 1981. Van het mooi gecomponeerde ‘Souvenir’, het aardse en handgeklap begeleidde ‘Joan Of Arc’ ging het naadloos naar ‘Joan Of Arc’ (Maid Of Orleans). Bij iedere song hoort een videoprojectie wat de sfeer uiteraard influenceert. Het instrumentale preludium ‘The Rock Drill’ was zowaar een interludium voor de band. Een triptiek nieuwe songs werd ingezet met het verbluffende ‘Veruschka’, simpelweg een prachtige film-noir-ballade, dat navolging kreeg met ‘Healing’…. “You will never die your death, But will you ever learn to live, Always sorry for yourself.”.
Na twee ballades vond Andy dat het tijd werd om nog wat te dansen. Het swingende en vrolijke ‘Don’t Go’ fungeerde als teaser voor de single ‘Souvenir’. Martin Cooper verlaat dan voor even zijn keyboard om ‘So In Love’ op te smukken met heerlijke en beklijvende saxofoonarrangementen, een nummer waarin McCluskey zijn falsetstem exhibeert in een haast dolgedraaid refrein, het was trouwens de eerste single van het zesde studioalbum ‘Crush’ én dat divergeerde hier wel heel makkelijk met de titeltrack ‘Bauhaus Staircase’, met zijn elektronische perfectie én ‘Dreaming’, die single release van de compilatieplaat met de grootste hits uit 1988.
We got more…, keilt Andy wel vaker tussendoor. Finaal klonk de vrolijk klassieker ‘Locomotion’, met zijn schitterende groove en stompritmiek door de woofer. Wat volgde was haast een buitenaardse party met die vibrerende baslijnen en romantische zinswending van ‘Sailing On The Seven Seas’. Goosepumbs bekruipt ons alweer en zal ons pas verlaten na de slotakkoorden van de signature song ‘Enola Gay’. OMD’s populaire anti-oorlogslied!
You are fucking amazing, keilt McCluskey het Brusselse nachtleven in, én uiteraard volgde er een bisronde. Met de electro-popballade ‘Look At You Now’ gingen de handen simultaan, om finaal af te sluiten met ‘Pandora’s Box’ (It’s a Long, Long Way) én bij de tijdloze sing along popparel ‘Electricity’ ging het spreekwoordelijk dak er alweer af!
OMD is nog steeds een van de meest creatieve synthpopbands uit de jaren ’80 zonder vervaldatum. Orchestral Manoeuvres In The Dark was meer dan een feest. Het was een muzikale reis naar een nostalgisch era, en dit met een geweldige mixture van nieuw en nostalgische songs.
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
Met dank aan Live Nation
liveactsbelgium.com 