GUY KING – SEVEN NIGHTS TO BLUES FESTIVAL (REVIEW & PICS)

Guy King
Vrijdag 31 januari 2020
Seven Nights To Blues Festival, Saint André Lez Lille (Fr.)

Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege

Het ‘Seven Nights Of Blues Festival’ was alweer aan zijn veertiende editie toe. Gevestigde waarden staan zeven avonden lang geprogrammeerd naast heel wat ontluikend nieuw bluestalent. Wij trokken op vrijdag 31 januari de grens over voor een passage van Guy King in zaal André Wauquier in het Noord Franse Saint André Lez Lille.

Geboren in Israël, als tiener op rondreis door The States met het koor The Caravan én verknocht aan de blues. Dat is zowat de levensweg van Guy King. Op 17-jarige leeftijd raakte hij als bluestoerist in de ban van de blues. Prompt besloot hij om ooit terug te keren naar Amerika. Hij genoot van de muziek die hem zo hard had geraakt. Via Memphis en New Orleans belandde Guy uiteindelijk in Chicago. In de Windy City kwam hij al snel in contact met Willie Kent en werd bandleider voor Willie’s band The Giants. Na het plotse overlijden in 2006 van blues legende Willie Kent werkt Guy King gestaagd en met succes aan zijn solocarrière.

Guy King wordt hier begeleidt door de Franse superformatie Soul Shot. Keyboardvirtuoos Cédric Le Goff, drummer en tourmanager Fabrice Bessouat en bassist Kris Jefferson zijn hier alweer de ideale soulmates voor King’s befaamde bluesstijl. Van het swingende ‘Go Out And Get It’ uit zijn eerste plaat ‘Livin’ It’ (2008), gaat het haast naadloos naar de mid-tempo bluessong ‘Keep It Real’ en de ballade ‘Come Back Baby’, dat langzaam uitgroeit naar een heuse climax. Na het soulblues geënthousiasmeerde ‘To Know You Is To Love You’ bezorgde ‘My Happiness ’ ons heel wat goosebumps. Het is een melancholisch nummer dat Guy schreef in L.A. voor een meisje (Sarah Marie Young, nvdr.) dat later zijn vrouw zou worden, en de moeder van hun geliefkoosde dochter. Na een wel heel intieme jazzy intro performde King het hemelsmooie ‘Georgia On My Mind’ (Ray Charles) en Bobby Hebb’s ‘Sunny’, met zijn a capella preambule en sexy orgelarrangementen.

Na een kort break nam Guy King ons mee naar The West Side van Chicago. We waanden ons even in Blue Chicago met nummers als ‘Ganster Of Love’ (origineel van Johnny ‘Guitar’ Watson), ‘Don’t You Lie To Me’, met zijn swampy drumritmiek én ‘Never Make Your Move To Soon’ met een klankenspectrum dat doet terugdenken aan B.B. King. Een trilogie van een rollercoaster met fijn doorspekte tunes en meesterlijk gitaarwerk.

Guy laat ook veel ruimte tot soleren voor zijn bandleden en Jimmy Reed’s ‘Honest I Do’ spijkerde zich een weg doorheen een volgepakte zaal. De titeltrack ‘Truth’, uit de gelijknamige release uit 2016 op het label Delmark Records, stond uiteraard ook op de setlist. Net zoals het onvermijdelijk een luid meegekeilde ‘Red Hot Mama’, credits Elmore James. Als bis serveerde Guy King een schitterende versie van Johnny ‘Guitar’ Watson’s ‘I Want To Ta Ta You Baby’, waarin hij nog eens zijn eindeloze gitaarvirtuositeit etaleert. Guy King is zo in het reine met het verleden. Schitterend concert !