Deze biografie van popjournalist en biograaf Paul Scott valt samen met de 70ste verjaardag van Eric Clapton. Dat Clapton een groot muzikant en begenadigd gitarist is staat buiten kijf. Zijn carrière omvat dan ook meer dan vijf decennia rock en bluesgeschiedenis. Paul Scott schrijft vol respect en met de juiste toon over Clapton levenswandel. Hij zocht zijn informatie bij mensen die langere tijd in de periferie en de schaduw van Clapton vertoefden. Hij haalt hier details boven water die zelfs in Eric Claptons autobiografie onvermeld bleven. Het boek is ruim 326 blz. dik al ontbreekt het volgens ons wat aan fotomateriaal.
Maar ‘Clapton is God’… en dat was een kreet die in 1965 reeds weerklonk in Londen. Maar hij was een man met zijn gitaar. Hij tegen de wereld alleen.
Clapton was negen jaar toen hij voor het eerst zijn moeder Pat ontmoetten. Zijn grootmoeder had hem steeds wijsgemaakt dat ze zijn oudere zus was. Dit alles heeft uiteraard zijn leven en vooral zijn jeugd bepaald. In de zomer van 1958 slaagde Eric voor zijn dertien-plustesten, die bedoeld waren als vangnet voor kinderen die de
elf-plustesten niet hadden gehaald. Zo kon hij uiteindelijk naar de St. Bede school in Ripley waar hij een experimentele driejarige opleiding volgde voor getalenteerde kinderen. Meer hij spijbelde meer dan hem lief was en kocht in een plaatselijke platenzaak hoofdzakelijk New Orleans jazz en folk platen. Niet veel later kocht hij zijn eerste Spaanse akoestische gitaar en ontdekte de muziek van Robert Johnson.
Nu zijn liefde voor de blues was ontdoken, ging Clapton gretig op zoek naar platen van andere artiesten. Hoe onbekender hoe beter. Vooral Robert Johnson viel in de smaak. Hier begon hij ook voor het eerst kennis te maken met alcohol. Verder wordt er in het boek ook ruim aandacht besteed aan zijn muzikale periode met de Yardbirds, John Mayall & The Bluesbreakers en de band Cream. Maar zijn heroïne en alcohol verslavingen speelde hem danig parten. En dat was vaak een struikelblok in zijn levenswandel. Clapton kickte uiteindelijk af van zijn drugsverslaving, maar helaas niet van zijn seksverslaving. Hij had dan ook heel wat affaires met bekende schoonheden. Hij ging ervandoor met Pattie Boyd, de vrouw van zijn beste vriend Georges Harrison. En Mick Jagger kaapte, ondanks Claptons smeekbedes, de latere presidentsvrouw van Frankrijk Carla Bruni voor zijn neus weg. Zelfs Lady Diana komt in beeld. Hij had een oogje op Lady Di en vice versa.
Maar zijn muzikale carrière modderde wat aan tot hij zijn opwachting maakte op Live Aid concert in 1985, en hij zijn akoestische MTV project ‘Unplugged’voorstelde. Deze projecten betekende echt een boost voor zijn carrière. Tot hij een nieuwe tegenslag te verwerken kreeg met het verlies van zijn collega en goede vriend Stevie Ray Vaughan in 1990, en een jaar later zijn zoontje Connor verloor. Hierop schreef hij dan de wereldhit ‘Tears In Heaven’ dat terecht een Grammy Award ontving. Maar vlak voor zijn 70ste verjaardag gingen zijn gedachten onvermijdelijk weer naar zijn muzikale erfenis. Mijmerend over zijn taak als erfopvolger van de blues. Over de rol die Muddy Waters hem destijds heeft toebedeeld.
En met dit verlangen schuiven wij nog snel eens zijn cd ‘Riding With The King’ die hij samen met B.B. King realiseerde in onze cd-lader. Elke biograaf schrijft uit zijn eigen belangstelling voor een artiest, maar Paul Scott komt hier waarschijnlijk toch wel heel dicht bij de waarheid. Scott is net als wijzelf een Clapton fanaat, en toch weerhoud dit hem niet om ons te vertellen wat een ‘douchebag’ Eric Clapton wel niet was. Een rokkenjager, een alcoholische en drugverslaafde die steeds schitterende muziek is blijven maken. Dit boek is dan ook leesvoer voor ieder rechtgeaarde Clapton fanaat.
Uitgeverij Luiting-Sijthoff B.V, Amsterdam
VBK Uitgevers België
ISBN 978 90 245 679 8 0
NUR 661
verkoop@vbku.be
http://www.lsamsterdam.nl
http://www.boekenwereld.com
liveactsbelgium.com 