* Mississippi Heat, zaal De Korenbloem, Zingem Belgium Zaterdag 19 september 2015

 vzw Bluesnight presenteerde het alweer om ons een onvergetelijke zaterdagavond te serveren. ‘The place to be‘… was zoals steeds zaal De Korenbloem in het landelijke Zingem. Na het uitstekende en onvergetelijke concert van maestro Duke Robillard (maart 2015) was het voor de organisatie geen gemakkelijke opdracht om dit optreden te overtreffen. Maar met de Chicago bluesband Mississippi Heat lukte deze opgave vrijwel moeiteloos. De Belgische Pierre Lacocque is nog steeds de drijvende ziel van Mississippi Heat. Na heel wat personeelswisselingen zijn zangers Inetta Visor, gitarist Michael Dotson en Brian Quinn (bas) al een heel poos zijn soulmates.
Kenny Smith is overduidelijk een bezige bij in deze blueswereld.
Hij liet zich vanavond dan ook noodgedwongen vervangen door de sublieme ensemble drummer Terrence Williams. Een combinatie die alweer moeiteloos aansloeg in een alweer goed gevulde zaal.

Pierre werd geboren in Israel uit christelijke Belgische ouders. Na omzwervingen in Frankrijke en Duitsland belande het gezin opnieuw in België. s’ Nachts luisterde Pierre stiekem naar de radio waar zijn aandacht vooral uitging naar Afro-Amerikaanse artiesten zoals Ray Charles en Aretha Franklin. Voor zijn vaders werk verhuisde de familie Lacocque in 1969 naar Chicago. Pierre was toen bijna 17-jaar.
In de Windy City werd hij vrijwel onmiddellijk blootgesteld aan de klanken van de bluesmuziek. Na het zien van een concert van Big Walter Horton werd de bluesharp een ware verslaving. Als bandleider en componist heeft Pierre Lacocque nooit getwijfeld aan zijn eigen muzikale visie. Hij richtte samen met gitarist Jon McDonald in 1991 de band Mississippi Heat op in het Cafe Lura in Chicago. Zijn mantra was meteen duidelijk.

 Blueszangers Inetta Visor werd geboren in de South Side van Chicago en is sinds 2001 aan boord bij Mississippi Heat. De band heeft nog steeds dat bluesy ensemble geluid, al varieerde de bezetting uiteraard na al die vruchtbare jaren. De sound klinkt onvoorwaardelijk traditioneel en is doordrenkt met stevige Chicago blues. De band promoot nu volop hun 11de album ‘Warning Shot’op het albel Delmark Records. Heel wat nummers vloeiden vanavond dan ook hun deze release. Een licht verkouden Lacocque liet het niet aan zijn hart komen en zetten de onverwoestbare instrumentale ‘ Steamrollin’ en ’Blues For Georges Baze’ in.
Tijd om Inetta Visor op de bühne te toveren. Met haar imposante stem verbaasde ze ons al even snel met het nummer ‘Look-A-Here’ uit het album ‘Delta Bound’ uit 2012. Na enkele korte interacties met haar publiek waren ook het soulvolle ‘Granny Mae’ en ‘Light From Within’ voltreffers. Michael Dotson is net als Brian Quinn een liefhebber van Belgische bieren en dan voorla van Duvel. Maar hij liet niets aan het toeval over een vocaliseerde met alle gemak nummers als ‘Another Other One Gone’ en ‘Swing Dingy Baby’. Voor we van een korte pauze konden genieten kwam Inetta ons nog eens begeesteren met ‘I Was Blind’. Dotson gitaarriffs waren perfect in harmonie met Pierre Lacocque’s harparrangementen.

Bij het tweede gedeelde mocht Pierre alweer het laken naar zich toetrekken met het nummer ‘Dirty’ Deal’, van alweer dik tien jaar geleden. Toen speelde Lurie Bell de gitaarlicks, maar nu moest Michael Dotson hiervoor niet onder doen.
Inetta Visor bracht hulde aan de ‘Sixties Dance Craze’ en bracht een heuse medley waarbij ‘The Twist’ en ‘Twist & Shout’ duidelijk in de smaak vielen. Op deze aanstekelijke sound dansten en twisten Inetta en Brian dat het een lieve lust was voor oog en oor. Michael Dotson had zich nog maar eens aan een Duvel gewaagd en zetten vocaal het onverbiddelijke ‘Pull Off My Right Arm’ van Johnny Clyde Copeland in.
Het finale nummer ‘Come To Mama’ eindigde met de Big Walter Horton bluesy harparrangementen uit de traditional ‘La Cucaracha’ Na dit overheerlijk hoogtepunt was het na twee uur tijd om afscheid te nemen met het nummer ’Real Sad Story’ uit het album ’Glad You’re Mine’. Het publiek ging uit de bol en Mississippi Heat werd tot tweemaal toe teruggeroepen… we want more !, en onder luid applaus stierf de avond met Jimmy Reeds ‘Honest I Do’. Wat konden we ons mooier wensen ?
Een Duvel misschien…

Next concert in Zaal De Korenbloem:
Peter Karp & Sue Foley Band op Vrijdag 27 november 2015…

Tekst & Picture© Philip Verhaege