The BluesBones, zaterdag 08 april 2023 – G.C. Den Breughel, Haacht
In samenwerking met Swing Wespelaar werd op zaterdag 08 april ’23 de nieuwbakken release ‘Unchained’ voorgesteld aan het publiek. Na een knappe showcase ging de langspeler er voor het eerst ook vlotjes over de toonbank. The BluesBones bracht in het verleden zes succesvolle albums uit. Langspelers die allen door de internationale vakpers goed werden ontvangen. Ze werden tweede op de European Blues Challenge in 2017, nadat ze met brio de Belgian Blues Challenge hadden gewonnen in 2016. Na uitgebreid toeren in 2021/2022 met het album ‘Live on Stage’, dat nr.1 werd in de UK en USA Blues Airplay Charts, promoten ze nu het nieuwe album ‘Unchained’. Een langspeler die een verscheidenheid aan bluesstijlen herbergt.
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
The BluesBones beuken al enkele jaren aan het Europese bluesfirmament. Vijf gepassioneerde en ervaren vrienden/muzikanten, zij die met een adequate oogwenk voldoende hebben om dat uitgebreide scala aan muziekstijlen ook live te overtreffen. En dat was ook nu niet anders…
Naast de acht nieuwe nummers putte de band ook uit hun rijkelijke oeuvre, en absorbeerden we enkele songs uit albums als ‘Chasing Shadows’ uit 2018 én de plaat ‘Voodo Guitar’. Maar al deze demonen hebben zanger Nico De Cock, Stef Paglia (gitaar), Edwin Risbourg (Hammond Orgel, Rhodes), Geert Broeckx (bas) en drummer Jens Roelandt intussen allang getemd. Ze openen in Haacht met de titeltrack van de plaat ‘Saved By The Blues’, origineel gedateerd uit 2015 om al snel, na een klein technisch euvel, ons te laten kennis maken met de nieuwe song ‘Changes’.
Uit hun dubbele liveplaat werd de swampy bluesrocker ‘Find Me A Woman’ ingekleurd met Paglia’s opwindende slidegitaar, net zoals ‘Chain Gang’, een nummer over goedkope werkkrachten in The States’ én de slowblues ‘Voodoo Guitar’, met zijn haast symfonische outro. Van die vette en hypnotiserende boogie ‘Time To Learn’ ging het haast naadloos naar een soulgevoelige ‘She’s Got The Devil In Her’, met Edwin Risbourg Hammondorgel in de spotlights én Nico die haast de perfecte Barry White imitator werd. Met de afsluitende bluesrocker ‘The Road Ahead’ werd set één op een meer dan waardige manier getermineerd. Sommige songtitels dekken perfect de lading!
Na een korte break knalde meteen ‘Moving On’ door de woofer, een pop getint nummer over de menselijke flatulentie of winderigheid die zich nogal eens voordoet in een toerbus. Van die diepe baslijnen van ‘The End’, uit de release ‘Live On Stage 2020’, ging het gezwind naar de pianoballade ‘The Tale Of Big Of Big Tim Brady’ en de swingende boogie ‘No Good For Me’. Het funky en swampy ‘The Witchdoctor’ was dan weer een geëmendeerde versie uit het debuutalbum ‘Voodoo Guitar’. En toen werd het stil, heel stil voor het emotionele ‘I Cry’, een sensitieve hommage aan de getalenteerde drummer Koen Mertens, die plots overleed in 2022 en lid was van The BluesBones tussen 2016 en 2018. Van de swampboogie ‘Talking To The Lord’ ging het finaal naar de overweldigende rocker ‘Devil’s Bride’.
Als bisnummer prevaleerde de Texas bluessong ‘Whiskey Drinking Woman’ zich als de perfecte uitsmijter. We werden een laatste keer getrakteerd op Stef Paglia’s gitaar-duivelskunstenarijen, opruiende Hammond orgeltunes en die diepe vocalen. Some girls go for coffee and some girls go for tee. But my baby she likes whiskey…..!
De nieuwe langspeler ‘Unchained’ omvat een verscheidenheid aan bluesstijlen. De nummers fluctueren van bluesrock over gevoelsmatige bluesballads, swampy slidelicks en opwindende bluessongs. The BluesBones zijn een volwassen band, een band die veel blues gerelateerde genres verkent. Het trademark van de band! The BluesBones groeien in hun rol als een van de beste Europese bluesband. De langspeler ‘Unchained’ klinkt broeierig, spannende én zit boordevol muzikale nuance en subtiliteit.
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 