UB40 ft. Ali Campbell, maandag 01 april 2024 – AB, Brussel
UB40 ft Ali Campbell in de Brusselse AB op maandag 01 april 2024! Neen, dat was geen aprilgrap want de band is momenteel onderweg met ‘The Hits Tour’. De uit Birmingham afkomstige formatie werd opgericht eind jaren zeventig, een tijd dat ska en reggae floreerden in Engeland. Al snel werd duidelijk dat ook UB40 die one-drop Jamaicaanse sfeer kon designeren, al verweven ze ook graag enkele pop en hiphop-elementen in hun originele sound. De bandleden noemden zichzelf unaniem UB40, omdat ze destijds allen werkloos waren. Een UB40 is een werkloosheidsformulier van de Britse overheid. De band verkocht wereldwijd meer dan 100 miljoen platen en toerde 30 jaar lang met de originele bezetting.
Tot Ali Campbell in 2008 de band verliet vanwege een geschil met het management. Ali werd vervolgens herenigd met zijn long time buddy én trompettist Terence ‘Astro’ Wilson, toen ook hij de oorspronkelijke band in 2013 had verlaten. Het duo veroverden de wereld, verleidde het publiek en brachten samen drie albums uit die hoog scoorden in de Britse hitlijsten. Hartverscheurend genoeg overleed Astro na een zeer korte ziekte in november 2021, net nadat ze hun vierde album ‘Unprecedented’ hadden afgerond. But Ali is back…. én UB40 ft. Ali Campbell viert de veertigste verjaardag van de legendarische langspeler ‘Labour of Love’, wat meteen ook de definitieve doorbraak betekende in 1983.
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
UB40 bestaat eigenlijk uit twee disparate bands. ‘founding members’ Jimmy Brown (drums) en Ali’s broer Robin Campbell (vocals/gitaar) toeren met de formatie UB40. Een andere versie is dus UB40 ft Ali Campbell. Het concert in een uitverkochte Brusselse AB was een accurate weerspiegeling, een reflectie waar het evangelie werd gesmoord door de ritmiek, door die reggae en die zijdezachte charme van Ali Campbell met zijn staccato ritmes.
Onder leiding van UB40-oprichter en zanger/gitarist Ali Campbell vinden we in de ritmesectie drummer Paul Slowley, Michael Martin (keyboards), Colin Graham (trompet), Colin Mcneish (basgitaar), Adriano Rossetti-Bonell (saxofoon), Cuty Williams en Patrick Augustus (backingvocals) en entertainer Frank Benbini op percussie en vocals.
Openen doen ze met ‘Here I Am / Small Axe’ (Come And Take Me), origineel van Al Green maar netjes overgoten met die reggae ritmiek. De AB barstte al vroeg uit zijn voegen, de pin was meteen uit de hit-granaat en inviteerde om te dansen. ‘If It Happens Again’ uit hun vijfde album ‘Geffery Morgan’ uit 1984 en ‘Food For Thought’, een song geïnspireerd op het bloedbad van Kampuchea, een staat die van 1975 tot 1979 bestond in wat nu Cambodja is. Het werd geleid door de Rode Khmer, een communistische groepering die de staat met ijzeren vuist controleerde en iedereen vermoordde die zich ertegen verzette, waren volgende muzikale salvo’s die werden afgevuurd.
Enigszins verrassend spijkerde ook de politiek geladen debuutsingle ‘King’ zich in de setlist. Een klaagzang voor Dr. Martin Luther King, dat ook hier een rootsy en op ska gebaseerd nummer was, net zoals ‘Present Arms’ dat rijkelijk werd overgoten door die opwindende blazerssectie. Ali’s blijvende vocale impact is gigantisch én bij The Chi-Lites haalden ze ‘Homely Girl’, een nummer dat UB40 een ska-trend toe-eigenden. De band heeft dan ook heel wat generaties beïnvloed met het definiëren van reggaemuziek. En toen ging het gezwind naar ‘Wedding Day’, origineel van Lloyd Price én het zwoele ‘The Way You Do The Things You Do’, jawel die hit van The Temptations, dat ooit de titeltrack was van een maxi-single, hier geperformd in een relaxte Caraïbische modus met die innemende steeldrums. Simultaan bewogen de handen in de lucht bij de hit ‘Cherry Oh Baby’, uit het album ‘Unplugged’ van 2016 en bij elkaar gepend door Eric Donaldson.
Campbell verdwijnt regelmatig van het podium wat zo additioneel ruimte creëert tot soleren van die rettestrakke ritmesectie. En toen ging de gasoline naar omlaag met het Afro centrische ‘Impossible Love’, om al snel de AB opnieuw te bestoken met het hiphop begeesterde ‘Johnny Too Bad’ met Frank Benbini op zang, het Rastafari ‘Stick By Me’ én ‘Came Back Darling’, met zijn rhumba vibe. Er werd gedanst en er werd gezongen, de transpiratie druiste haast van de muren in een inmiddels oververhitte AB. Deze showcase was dan ook haast een naadloze jamsessie. Campbell komt niet verder dan een zeldzame ‘Thank you’, maar dit vragen die hits dan ook niet! De ballade ‘Bring Me Your Cup’ stond dan weer in aangename antithese met ‘Don’t Break My Heart’ met zijn hypnotiserende tunes en ‘Groovin’ (out on Life), een nummer van The Newbeats uit 1969 met lyrics als ‘I get my kicks from watching people. Running too and fro. And if you ask them where they’re going..’.
Met Winston Groovy’s ‘Please Don’t Make Me Cry’ werd enige emotionaliteit gemodificeerd in Brussel, net zoals met de gospelgevoelige afsluiter ‘Many Rivers To Cross’, origineel van reggaelegende Jimmy Cliff.
Na een korte break komt Frank Bellini zijn fanbase wat ophitsen met een considerabele medley. ‘Baby Come Back’ van Eddy Grant’s Equals was de ideale voorzet voor meezingers als ‘Breakfast In Bed’, die ene hit met Pretender’ Chrissis Hinds en ‘Rat In Mi Kitchen’. Haast naadloos scoorde ook hier de originele dub-hit ‘One In Ten’, een protestsongs die verwijst naar die 10% van de lokale beroepsbevolking die in de zomer van 1981 een werkloosheidsuitkering claimde in de thuisregio van de band. Finaal werden we met Lord Creator’s ‘Kingston Town’ en de wereldhit ‘Red Red Wine’, een met reggae doordrenkte vertolking van het Neil Diamond nummer én met zijn pulserende reggae-hartbeat en heel wat goosebumps de Brusselse nacht ingestuurd.
Na enkel decennia in de muziekwereld te hebben gezeten, miljoen platen te hebben verkocht en te zijn beschouwd als een van de belangrijkste en meest invloedrijke Britse bands van de afgelopen 50 jaar, is het geen wonder dat het publiek de teksten moeiteloos mee scandeert. Het laatste nummer van de avond werd ( I Can’t Help) ‘Falling in Love With You’. Een openbaring in deze muziekwereld waarbij een evergreen van Elvis haast werd overstegen door een UB40 klassieker. Een mooie afsluiter van een al even memorabel concert.
UB40 ft Ali Campbell is een band die iedereen minstens één keer in zijn leven moet gezien hebben. Naast Ali Campbell, de ware stem van UB40, bevat de band ook heel wat fantastisch getalenteerde muzikanten. Dit was een show vol legendarische hits…!
Met dank aan FKP Scorpio
Tekst en Fotoalbum: Philip Verhaege
liveactsbelgium.com 