Voor al wie in België regelmatig achter een drumkit kruipt, of een verleden heeft als drummer, was 28/11/2017 een hoogdag! De Spirit of 66 had er met de Simon Phillips namelijk één van de beste – en meest innovatieve- drummers ter wereld op zijn concertagenda staan. Simon startte zijn professionele carrière reeds op 12-jarige leeftijd in de Dixieland band van zijn vader Sid. Toen hij de kans kreeg om ook in de musical ‘Jesus Christ Superstar’ te spelen, werd hij al gauw een veelgevraagd sessiemuzikant. Ga er alle vakliteratuur en gespecialiseerde pers maar op na, pols gerust bij alle grote slagwerkers op internationaal vlak…je zal merken dat het ontzag en respect voor deze 60-jarige Britse muzikant hemelsgroot en unaniem is.
Wie speelde bv. in 1976 reeds op 801 – Live met niemand minder dan Phil Manzanera en Brian Eno? Drummer op Judas Priest’s ‘Sin After Sin’ (1977) en het debuutalbum van The Michael Schenker Group in 1980? Wie zat achter de drumkit tijdens de Amerikaanse reunie-tour van ‘The Who’ in 1989? Wie mocht -in 1992- bij TOTO in de voetsporen treden van de onvervangbaar gewaande Jeff Porcaro? Hij zou met TOTO samenwerken tot 2014 en diverse albums opnemen en uitgebreid touren trouwens. Maar hij werkte ook samen, het zij op het podium of in de studio met muzikale grootheden als Jeff Beck, Frank Zappa, Stanley Clarke, David Gilmour, Peter Gabriel, Al DiMeola, Jon Lord, Mike Oldfield, Lee Ritenour, Mike Stern, Jon Anderson, Gary Moore, Bernie Marsden, 10CC, Mick Jagger, Joe Satriani, Russ Ballard, Mike Rutherford, John Wetton, Steve Lukather, Mike Stern, Asia, Bonnie Tyler, Big Country, Tears for Fears, The Pretenders en vele anderen ….
Vanavond worden de spotlights echter gericht op Simon’s solowerk dat, naast een resem reguliere albums, ook de Protocol-reeks bevat waarvan de teller nu ook op 4 albums staat. Voor de liefhebbers van jazzrock/fusion zijn dit albums die absoluut niet in je collectie mogen ontbreken. In vergelijking met de vorige twee platen merken we toch wat wissels in de line-up op: zo zijn gitarist Andy Timmons en keyboardspeler Steve Weingart helaas niet meer van de partij. Maar met een meesterlijk snarenplukker als Greg Howe en Dennis Hamm op toetsen wist Simon Phillips zich andermaal te verzekeren van een fenomenale line-up! Voor deze tour is het echter de Venezolaan Otmaro Ruiz die het piano- en toetsenwerk voor zijn rekening zal nemen. Een muzikant die ik niet zo goed kende, maar samenwerkingen met o.a. Jon Anderson, Gino Vanelli, John McLaughlin, Lee Ritenour en Alex Acuña spreken voor zich.
Omstreeks 20.30u betreed Simon Phillips het podium van een volgepakte Spirit of 66 en, na een hartelijke verwelkoming, weet die ons meteen te vertellen dat het nieuwe album integraal zal gespeeld worden! Van bij de eerste noten van ‘Nimbus’, dat mij bij momenten toch sterk doet denken aan het avontuurlijker TOTO-materiaal, valt meteen die fantastische drumsound op. Maar wat meer is, de globale sound is uitstekend en de Spirit of 66 leent zich perfect voor deze muziek. Iets wat Simon Phillips later in het concert ook nog zal bevestigen, hij komt al meer dan 20 jaar met plezier terug en dat zal uitbater Francis Geron ongetwijfeld héél veel plezier gedaan hebben! In ‘Pentangle’ laat Greg Howe horen wat voor een veelzijdig gitarist hij is en ook Otmaro Ruiz pakt halverwege uit met een heel fraaie solo die zomaar van de hand van George Duke kon komen.
De meeste nummers op ‘Protocol 4’ zijn geschreven ‘on the road’ en voor ‘Passage to Agra’ liet Simon Phillips zich muzikaal inspireren door zijn reizen naar India en dat vertaalt zich in een uiterst interessante blend van stijlen. De track ‘Solitaire’, waarin ook Ernest Tibbs zich mag onderscheiden, is fusion rock van de bovenste plank en Simon Phillips ontbind voor het eerst écht zijn duivels op die imposante Tama-kit. Wat een begeesterende drummer blijft dit toch en het fascineert me elke keer weer om te aanschouwen met welk – ogenschijnlijk – gemak hij de meest complexe drumpartijen speelt. Samen met Ernest Tibbs (Alan Holdsworth, Dionne Warwick, James Ingram, Brian Auger, Lee Ritenour, David Benoit,…) trouwens de meest impressionante en creatieve ritmesecties die je maar kan samenstellen.
‘Interlude’, dat voorafgegaan werd door een mooie lang uitgesponnen improvisatie van Otmaro Ruiz, en ‘Celtic Run’ vormen een fraai tweeluik waarin op uitzonderlijk hoog niveau gemusiceerd wordt. Greg Howe switcht met sprekend gemak tussen heel melancholisch gitaarwerk en het snellere technische werk dat herinnert aan zijn hoogdagen bij Shrapnel Records. Maar die periode ligt al een tijdje achter hem en Greg ontwikkelde zich tot een gitarist die écht van alle markten thuis is. En dat verklaart ook meteen waarom Dennis Chambers, Victor Wooten, Richie Kotzen (Winery Dogs), John Wetton en Dave Weckl hem wisten te vinden. Maar ook als sessiemuzikant werkte hij voor klinkende namen in het popgenre: Michael Jackson Christina Aguilera en Rihanna om er enkele te noemen.
Simon Phillips’ goed uitgekiende composities laten zijn muzikanten echt schitteren en in ‘All Things Consired’ grijpen ze die gelegenheid met beide handen. Terwijl Simon Phillips en Ernest Tibbs een solide groove neerzetten gaan Ruiz en Howe een mooi duel aan. Maar het hoogtepunt van de set was toch wel het sfeervolle en dromerige ‘Phantom Voyage’ waarin Greg Howe uitpakt met werkelijk uitmuntend gitaarwerk à la Neil Schon en Steve Lukather.
En dan was het tijd om de grootmeester zelve nog eens uitgebreid te bewonderen in een verbluffende drumsolo, ik liet mijn camera nét niet uit mijn handen vallen van verbazing en ontzag! Hoe indrukwekkend de vele video’s op internet ook zijn, Simon Phillips op enkele armlengtes afstand aan het werk zien is toch nog van een gans andere orde!
Afsluiters van dit schitterend avondje jazzrock/fusion waren ‘Azorez’ en mijn favoriete track ‘Catalyst’ uit het ‘Protocol III’-album.
Als ik op de tonen van ‘Phantom Voyage’ terug huiswaarts keer merk ik ook op hoe goed die plaat wel klinkt en het toont aan dat Simon ook een méér dan volleerd producer is. ‘Live’ klinkt alles nog een stuk overtuigender en krachtiger, zonder dat enig detail of nuance verloren gaat. Een concert van zeldzaam hoog niveau en met voorsprong de 4 meest getalenteerde muzikanten die ik ooit samen op het podium zag in Verviers…en dat zijn er door de jaren al héél wat!
Met dank aan Francis Geron en de voltallige Spirit of 66 crew.
Line-up :
Simon Phillips : drums
Greg Howe : guitars
Ernest Tibbs : bass
Otmaro Ruiz : keyboards
Setlist :
Nimbus
Pentangle
Passage To Agra
Solitaire
Interlude
Celtic Run
All Things Consired
Phantom Voyage
Azorez
Catalyst
liveactsbelgium.com 
Pracht review & foto’s ! Voor jullie info : Nr 1 hit 1981 met single ‘I won’t let You down’ PhD